12 Μαρτίου 2008

Μετά τη δουλειά βγήκα με την An. για μπύρες και nachos στο La Batea, ένα λατινοαμερικάνικο μαγαζί, από τα πιο παλιά της περιοχής, που επιτρέπει ακόμα το κάπνισμα σε έναν υπερυψωμένο χώρο στο βάθος. Απίστευτο ντουμάνι. Τριτοκοσμικό.
Μιλήσαμε για τις ισπανικές εκλογές και μου είπε πως δεν ήταν ενθουσιασμένη, αν και σαφώς προτιμούσε να κερδίσει ο Θαπατέρο. Μου εξήγησε, ωστόσο, πως δεν της αρέσει ο ιδιόμορφος λαϊκισμός του. Ύστερα μου ανέφερε ένα πρόσφατο περιστατικό με τον Juan Luis (γιο του Luis) Bunuel και την απορία του για το άγαλμα του Θερβάντες, που τον παριστάνει με δυο χέρια ενώ είναι γνωστό πως του έλειπε το ένα, πιάνοντας αδιάβαστο τον διευθυντή του Ισπανικού Πολιτιστικού Ιδρύματος που, βέβαια, φέρει το όνομα του συγγραφέα του Δον Κιχώτη.

Έπεσα στο κρεβάτι διαβάζοντας με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το «Μήπως;», το ντοκουμέντο των συνομιλιών ενός μήνα ανάμεσα στην Μαργαρίτα Καραπάνου και τη Φωτεινή Τσαλίκογλου.

Το πρωί γινόταν όντως χαλασμός από τη νεροποντή και το χαλάζι. Κατά το μεσημεράκι άνοιξε ο καιρός και ήταν θέμα χρόνου πότε θα μου ξανατηλεφωνούσε η Ch. για να βρεθούμε.

Ο L. βήχει ασταμάτητα, αλλά οι γιατροί λένε πως είναι καλό γιατί έτσι θα αδειάσουν οι πνεύμονες από όλα τα απομεινάρια της χημειοθεραπείας… Δεν κοιμάται αρκετά τα βράδια, νιώθει πως δεν αναπνέει καλά.

Σε ένα διάλειμμα που έκανα από τη δουλειά, διάβασα τον ελληνικό Τύπο. Μα πόσο ανόητος πρέπει να είναι κανείς για να υποστηρίζει εν έτει 2008 αυτά που υπογράφει ο Δ.Δ.; «Για όλα φταίνε οι Αμερικάνοι». Έτσι κατρακυλάει στο βάθος του βούρκου η αθώα Ελλάς – Ελλάς; Τι ζητάω όμως κι εγώ; Ντροπή από τέτοια άτομα;

Ο Τ. μου τηλεφώνησε από την Αθήνα για να μου πει σε αποκλειστικότητα ότι ο Alexandre Desplat καταφθάνει στην Ελλάδα. Και η Ch. για να ακυρώσει οριστικά το σημερινό μας ραντεβού. Είναι μανιοκαταθλιπτική και δεν την παρεξηγώ. Η δικαιολογία της όμως ήταν εξαιρετική. Χθες είχε πάει στον γιατρό της και όταν τέλειωσε την επίσκεψη ζήτησε από τη γραμματέα να καλέσει ένα ταξί. Λόγω της απεργίας των μέσων μαζικής μεταφοράς, δεν ήταν εύκολο να βρεθεί ελεύθερο ταξί με αποτέλεσμα να περιμένει πάνω από μιάμιση ώρα. Φοβούμενη τα χειρότερα για σήμερα, αποφάσισε να μείνει στο σπίτι της. Και πολύ καλά θα κάνει για να μείνω κι εγώ επιτέλους. Έχω ν’ ακούσω ένα σωρό CD και να διαβάσω ένα κάρο έντυπα. Χώρια οι ταινίες σε βίντεο και DVD…

Το βράδυ πήρε να βρέχει ασταμάτητα και να φυσάει λυσσασμένα…