11 Μαρτίου 2008

Ήταν όμορφη η χθεσινή βραδιά και θα ήταν ακόμη καλύτερη αν η κρασοκατάνυξη δεν είχε αφήσει τα σημάδια της στο πρωινό ξύπνημα.
Κάποια ίχνη έμειναν αποτυπωμένα και στα ρούχα: μυρωδιά καπνού. Η Β. και η Μ. είναι φανατικές καπνίστριες και ψάχνουν σ’ ολόκληρη την πόλη μαγαζιά με χώρους στους οποίους επιτρέπεται ακόμη το κάπνισμα. Και βέβαια, όσο αυτοί οι χώροι λιγοστεύουν, τόσο περισσότερο καπνό περιέχουν, αφού εκεί συγκεντρώνονται όλα τα «φουγάρα», με αποτέλεσμα να βγαίνεις μπαρουτοκαπνισμένος.

Ανάμεσα στο πολλά θέματα που πιάσαμε ήταν και το «ρουσφέτι» με αφορμή τη συνομιλία που είχα την Κυριακή το βράδυ με μια γνωστή μας που μου τηλεφώνησε για να ζητήσει «όχι και τόσο νόμιμη εξυπηρέτηση», ενώ σε όλες τις συζητήσεις που έχουμε κάνει κατά καιρούς είναι ένθερμη υπερασπίστρια της αξιοκρατίας. Αποφασίσαμε να ξεκόψουμε οριστικά, αφού ανάλογα «δείγματα γραφής» είχαμε και στο παρελθόν, όπως κάναμε με πολλά άτομα της σχολής «άλλα λέμε, άλλα σκεφτόμαστε κι άλλα κάνουμε».
Μιλήσαμε ακόμη για το πρόσφατο «σκάνδαλο» που προκάλεσε η έκθεση του Πικάσο στη Θεσσαλονίκη και συμφωνήσαμε για άλλη μια φορά πως η πόλη (και η χώρα γενικότερα) δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με την Τέχνη, πως το μόνο για το οποίο ενδιαφέρονται οι πολίτες της πραγματικά, είναι να ανεβούν στο τραπέζι και να χορέψουν τσιφτετέλι. Είναι γελοίο να ακούς ότι σοκάρονται οι γονείς από τα έργα του μεγαλύτερου εικαστικού καλλιτέχνη του 20ου αι. τη στιγμή που αν όχι οι ίδιοι, σίγουρα το περιβάλλον τους, κλίνει τη λέξη «μαλάκας» και τα παράγωγά της αμέτρητες φορές στις καθημερινές συνομιλίες, ενώ τα καμάρια τους εκτίθενται σε πάμπολλες τηλεοπτικές ώρες ξέκωλων. Την προηγούμενη Κυριακή μάλιστα, ο ΟΦΗ έδωσε δωρεάν εισιτήρια σε μαθητές σχολείων προκειμένου να παρακολουθήσουν τους μεγαλύτερους θεατές του αγώνα με την ΑΕΚ να βρίζουν και να χειρονομούν με τον πιο χυδαίο τρόπο, έτσι ώστε να μάθουν να φέρονται κι αυτοί ανάλογα.
Εννοείται ότι κανείς δεν μιλάει γι’ αυτά τα ασήμαντα και όλοι βγάζουν την ουρά τους απ’ έξω όταν τίθεται θέμα.

Το περίμενα, μα όχι σήμερα. Κι όμως, πριν το μεσημέρι δέχτηκα το τηλεφώνημα της Ch., που θορυβημένη από τα προγνωστικά για τον αυριανό καιρό πρότεινε να αναβάλουμε το ραντεβού μας…

Κάθισα να δουλέψω. Υπάρχουν πολλές εκκρεμότητες, πολλά ημιτελή πράγματα… Τον τελευταίο καιρό πάντα κάτι γίνεται και μου ανατρέπει τα σχέδια. Ένας άλλος λόγος που ξεκίνησα να δημοσιεύω αυτό το ημερολόγιο είναι επειδή πιστεύω πως θα αναγκάζομαι να γράφω…

Η Ρ. με παίρνει κατά καιρούς από το Παρίσι και μιλάμε εφ’ όλης της ύλης. Κάναμε πολύ παρέα όταν ζούσε εδώ. Τώρα τα λέμε στο τηλέφωνο και με e-mail. Έχει κάνει ένα συμβόλαιο που της επιτρέπει να τηλεφωνεί απεριόριστα δίχως επιβάρυνση. Και το κάνει! Είχαμε πολλά να πούμε… Βρήκε καινούρια δουλειά, με πολύ καλό μισθό. Ξεκινάει από τη Δευτέρα και ήταν χαρούμενη.