Ημερολόγιο

Ξανάρχισα να γράφω ημερολόγιο, αφού συνειδητοποίησα ότι ξανάρχισα να βλέπω παράξενα όνειρα.
Χθες βράδυ για παράδειγμα, είδα πως καθόμουν σ' ένα καφέ και κάπνιζα. Κι από δεξιά κι αριστερά, διάφορες προσωπικότητες της πολιτικής και των τεχνών, μου ζητούσαν τσιγάρο. Κι όμως, κοντεύουν δώδεκα χρόνια από τότε που το ’κοψα…

Με το που ξύπνησα, η μέρα ήταν πανέμορφη. Ο ήλιος έλουζε το καθιστικό δημιουργώντας... το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Έφτιαξα τσάι και το συνόδευσα με μια λιτή φρυγανιά. Έβαλα να ακούσω ξανά, με προσοχή, το τελευταίο άλμπουμ του Nick Cave με τίτλο Dig!!! Lazarus Dig!!! που αγόρασα προχθές… Είναι νωρίς να βγάλω πόρισμα, μα σε πρώτη εντύπωση νομίζω πως είναι υπερβολική η επιτυχία του. Έχει βγάλει αριστουργήματα. Όπως το διπλό προηγούμενό του λ.χ…

Χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν η Μ. που επιβεβαίωνε το βραδινό ραντεβού μας με τη Β. Θα συναντηθούμε σε ένα ινδικό εστιατόριο.

Πριν μπω στο μπάνιο έβαλα να παίζει κάτι πιο ποπ. Δεν μου αρέσει ιδιαίτερα το Rockferry της Duffy. Το Chasing Pavements της Adele έτσι κι έτσι, ούτε το Wait a Minute (Just a Touch) της Estelle. Κι ακόμη λιγότερο, δηλαδή καθόλου, η Leona Lewis…

Πρόλαβα να βγάλω τα σκουπίδια, να κάνω τα απαραίτητα ψώνια και να μαγειρέψω μια χορτόσουπα.
Το μεσημέρι είχα μια πρόσκληση για το Savages της σεναριογράφου και σκηνοθέτη Tamara Jenkins. Αν και μεταγλωττισμένο (τι κατάρα κι αυτή στην Ευρώπη! Ευτυχώς που κάποιες μικρές χώρες σώζονται…) μου άρεσε πολύ. Ένα δίωρο με δύο θανάτους εν μέσω τεσσάρων (;), πέντε (;), περισσότερων (;)… αποτυχημένων ή απλά προβληματικών σχέσεων, που ωστόσο τελειώνει αισιόδοξα. Σπουδαία η παντομίμα της Laura Linney (απορώ πώς μιλάνε για καλές ή κακές ερμηνείες όσοι δεν ακούνε τις φωνές των ηθοποιών, λες και βρισκόμαστε ακόμη στην εποχή του «βωβού κινηματογράφου»), πολύ καλός, όπως πάντα, κι ο Philip Seymour Hoffman. Να το δείτε οπωσδήποτε. Έχει πολύ ζουμί.

Πήγα με το ποδήλατο απολαμβάνοντας την ευπρόσδεκτη λιακάδα και την αναπάντεχη άνοδο της θερμοκρασίας.
Πριν φύγω για τη δουλειά, πάλι με το ποδήλατο, ξεφύλλισα το ΝΜΕ, το Q, που στη σελίδα 86 έχει μια φωτογραφία από την περσινή συναυλία των Klaxons όπου φαίνομαι κι εγώ με την Ο., το Mojo και το Vanity Fair που αγόρασα πρόσφατα σε μια κρίση… περιοδικίτιδας.

Ύστερα από καιρό μου τηλεφώνησε η Ch. και πρότεινε να βγούμε για φαγητό μεθαύριο. Τον τελευταίο χρόνο αποφάσισα να δίνω μόνο βραχυπρόθεσμα ραντεβού μαζί της, επειδή έχει την τάση να τα ακυρώνει την ύστατη στιγμή. Για την Τετάρτη έκανα μια εξαίρεση.