Monday, July 20, 2009

Οι U2 στο Βερολίνο

18 Ιουλίου 2009

Τα εισιτήρια για τη συναυλία παρέχουν στους κατόχους τους το δικαίωμα της δωρεάν μετακίνησης με τα μέσα μαζικής μεταφοράς δύο ώρες πριν ανοίξουν οι θύρες και μέχρι τις 3 της επόμενης μέρας. Όμως, η S-Bahn, ο υπέργειος γρήγορος σιδηρόδρομος που εξυπηρετεί πάμπολλους Βερολινέζους και τουρίστες, έχει χάσει τον τελευταίο καιρό την αξιοπιστία της. Στάσεις εργασίας, ακυρώσεις δρομολογίων… έκαναν πολύ κόσμο να μην την εμπιστεύεται. Υπάρχει, άλλωστε, κι άλλος τρόπος, το μετρό ή U-Bahn, που κάνει στάση επίσης μπροστά στο Ολυμπιακό Στάδιο. Και, από τις 9 γραμμές της πόλης, συμπτωματικά αυτή που πάει ως εκεί είναι η U2! Πώς θα μπορούσε να υπάρξει καταλληλότερο μεταφορικό μέσο σήμερα για έναν fan των U2;
Έστω και παστωμένοι φθάνουμε έξω από το Στάδιο, όπου υπάρχουν ακόμη εισιτήρια. Οι μαυραγορίτες τιμωρήθηκαν. Τώρα προσπαθούν να τα σκοτώσουν… Ως γνωστόν η απληστία ένα από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα.
Δεν είναι λίγοι οι οπαδοί τους που κοντεύουν να συμπληρώσουν εικοσιτετράωρο εκεί, αφού κατασκήνωσαν από το προηγούμενο βράδυ. Πολλοί από αυτούς έχουν ήδη δει τις συναυλίες που έχουν προηγηθεί σε Βαρκελώνη, Μιλάνο, Παρίσι, Νίκαια, κρατάνε ημερολόγιο με τα τραγούδια που παίζει το γκρουπ στην κάθε πόλη… Οι Grateful Dead με τα φοβερά κιθαριστικά σόλο τους ανήκουν στο παρελθόν, σήμερα υποκλινόμαστε στην τεχνολογία: Let me in the sound, let me in the sound…

Καθώς αποχωρούν οι Snow Patrol που ανέλαβαν να προθερμάνουν τους 90.000 θαυμαστές που έχουν κατακλύσει το στάδιο η σκηνή μένει άδεια. Είναι τόσο γιαγαντιαία που το Ολυμπιακό Στάδιο δείχνει συρρικνωμένο. Θυμίζει την αράχνη από το Glass Spider Tour του David Bowie, σε πιο μοντέρνα εκδοχή (θα μπορούσε να είναι διαστημόπλοιο) δείγμα των επιτευγμάτων της τεχνολογίας την τελευταία εικοσαετία. Από τα ηχεία της τέλειας εγκατάστασης ακούγεται το Space Oddity. Ο ουρανός του Wim Wenders σκοτεινιάζει μα δεν είναι απειλητικός. Όπου να ’ναι βγαίνουν οι U2.
Αθόρυβα, τα μέλη του συγκροτήματος παίρνουν τις θέσεις τους πίσω από τα όργανά τους και αρχίζουν να παίζουν τα πρώτα ακόρντα του Breath. Θα ακολουθήσουν άλλα τρία από το τελευταίο άλμπουμ τους. Ο Bono αναλαμβάνει να ευχαριστήσει το κοινό «που μας βοήθησε να έχουμε μια τόσο καλή ζωή» (αυτό το έχει κάνει κι ο Robbie Williams κι ακόμη παλιότερα και πολύ πιο campy ο Liberace) και να εξηγήσει τη μεγαλομανία - «madness – τρέλα» αποκαλεί ο ίδιος τη σκηνή - ως προσπάθεια προσέγγισης: «Θέλαμε να είμαστε πιο κοντά σε σας». Θα μπορούσε να είναι ο τέλειος ιερέας. Όσοι πιστοί προσέλθετε. Υποκριτής; Υπάρχουν πάντα οι άπιστοι.
Magnificent! Αφήνουμε τον εαυτό μας ελεύθερο να παρασυρθεί παρατηρώντας τη λαοθάλασσα να παίρνει τα χρώματα της σκηνής. Από ψηλά, εκεί που κάθομαι, ο κόσμος με τα κινητά και τις φωτογραφικές μηχανές στο χέρι μοιάζει με τη θέα του Λος Άντζελες από το Griffith Park.
Ο Edge παίζει όπως πάντα επικεντρωμένος στην κιθάρα του πριν αρχίσει ένα μανιακό σπριντ στον κύκλο που περιβάλλει τη βασική σκηνή. Αυτά τα δύο τμήματα ενώνονται με γέφυρες που περιστρέφονται κατά 360° - εξ ου και το όνομα της τουρνέ. Ακόμη πιο σοβαρός ο Adam Clayton στο μπάσο του και αναγκαστικά, λόγω ντραμς, πιο κινητικός ο Larry Mullen που θα… περιοδεύσει κι αυτός για λίγο, αργότερα, με ένα ταμπούρλο. Ο Bono τραγουδάει. Όλοι μαζί αποτελούν αυτό το σφιχτοδεμένο συγκρότημα που κατάφερε να κατακτήσει την υφήλιο ξεκινώντας από τη μικρή Ιρλανδία, και που είναι σε θέση να αναπαράγει εντυπωσιακά, σε αχανείς χώρους, τους περίπλοκους ήχους που δημιουργεί με σπουδαίους παραγωγούς στο στούντιο. Απόψε έχει περισσότερο κόσμο από την τελευταία φορά, σχεδόν ακριβώς πριν από τρία χρόνια, που είχα παρευρεθεί στον ίδιο χώρο για τη συναυλία των Rolling Stones.
Δύο άγνωστοι ανεβαίνουν - προφανώς μια προγραμματισμένη κίνηση - από το κοινό στη σκηνή. Ο ένας παίρνει μια κιθάρα από τον Bono, ο άλλος «βοηθάει» τον Larry Mullen στα drums. Angel of Harlem. Σε λίγο θα αρχίσει το κήρυγμα. Αλλά πριν, ένα medley με δύο τραγούδια του βασιλιά της ποπ: Man in the Mirror και Don’t Stop ’Til You Get Enough.
Ανάμεσα στο entertainment ο Bono μας θυμίζει πόσα τραγούδια έχουν γράψει στο Βερολίνο, παίζουν ένα από αυτά, το Stay (Faraway, So Close!) από το ομώνυμο φιλμ του Wenders, και μεταμορφώνεται κατά σειρά σε κοινωνιολόγο («Περνάει δύσκολους καιρούς και η Γερμανία, αλλά είναι χώρα δημιουργική και θα τα καταφέρει»), ιστορικό («Πριν από 20 χρόνια έπεσε το τείχος»), ιεραπόστολο («Ας προσευχηθούμε για τους κατοίκους του Ιράν»), ακτιβιστή («σήμερα θυμόμαστε την Aung San Suu Kyi») που ανεβάζει επί σκηνής άτομα με μάσκες του προσώπου της Βιρμανής που έχει τιμηθεί με το βραβείο νόμπελ Ειρήνης και εδώ και 20 χρόνια της έχει επιβληθεί κατ’ οίκον περιορισμός, ευεργέτη («στείλτε όλοι ένα φιλί για την Αφρική»). Ο Bono έχει ζεσταθεί. Το πρόγραμμα συνεχίζεται με ευχές προς τον Νέλσον Μαντέλα για τα γενέθλιά του (σήμερα γίνεται 91 ετών) και ένα βιντεοσκοπημένο μήνυμα από τον αρχιεπίσκοπο Τούτου που προβάλλεται στην πελώρια οθόνη πάνω από τη σκηνή που αλλάζει διαρκώς χρώματα και σχήματα. Μια πραγματική πανδαισία. Στο διάστημα αυτό το κοινό σιωπά, μάλλον από αμηχανία.


Με την ευχή του Bono θα κατευθυνθούμε και πάλι προς τον σταθμό του μετρό της U2. Σε λίγο θα αρχίσει να ξεστήνεται η μεγάλη star της βραδιάς: η σκηνή. Χρειάζονται μέρες για το στήσιμό της και 120 φορτηγά για τη μεταφορά της. Είναι η μεγαλομανία θανάσιμο αμάρτημα;

Τα τραγούδια που έπαιξαν:

1. Breathe
2. No Line on the Horizon
3. Get on Your Boots
4. Magnificent
5. Beautiful Day
6. Mysterious Ways
7. I Still Haven't Found What I'm Looking For
8. Angel of Harlem
9. Stay (Far Away, So Close!)
10. Unknown Caller
11. The Unforgettable Fire
12. City of Blinding Lights
13. Vertigo
14. I'll Go Crazy If I Don't Go Crazy Tonight
15. Sunday Bloody Sunday
16. Pride
19. Walk On
20. Where the Streets Have No Name
21. One

Ανκόρ:

22. Ultraviolet
23. With or Without You
24. Moment of Surrender

Monday, July 13, 2009

Sheffield Rules!

Έναν μήνα πριν από το καινούριο άλμπουμ των Arctic Monkeys, μια γεύση από τους συντοπίτες τους Reverend and the Makers και το single τους Silence is Talking.




Και τώρα ας θυμηθούμε τους War και το Low Rider: