Sunday, March 01, 2009

Παράξενα και Ατόφια

ΤΟ ΡΟΚ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ (ΜΑΣ)

Πήγα χθες το βράδυ στη συναυλία του Διονύση Σαββόπουλου, στο «πολύ ζεστό», όπως είπε και ο ίδιος, κλαμπ Quasimodo. Είναι ένα από αυτά τα «τζαζ κελάρια», όπου κατά καιρούς έχουν εμφανιστεί καλλιτέχνες από διαφορετικά είδη μουσικής: η Betty Carter, ο Peter Hammill, οι Pere Ubu…
Δεν πρέπει να ήταν πάνω από 200 άτομα συνολικά - Έλληνες οι περισσότεροι και Φιλέλληνες οι υπόλοιποι, μέσος όρος ηλικίας άνω των 50.

Πολλά από τα τραγούδια του Διονύση Σαββόπουλου (αντι)στέκονται άνετα στον χρόνο. Ο ίδιος, πάνω στη σκηνή, είναι ο εξαίρετος παλιάτσος και ο επαγγελματίας που δεν πίνει την ώρα της δουλειάς, ο παραμυθάς που διηγείται ιστορίες και ανέκδοτα, μα και ο σχολιαστής του δικού του έργου. «Πολύ θα ήθελα να ήμουν στην Αμερική τότε που έγραψα το ‘Βιετνάμ Γιε Γιε’, να με ανακαλύψει ο Όλιβερ Στόουν… (συγνώμη Νιόνιο, αλλά τότε ο Stone βρισκόταν ο ίδιος στο Βιετνάμ) και να γνωρίσω τη Φαίη Νταναγουέη, να γίνω διάσημος…», ή «Δυστυχώς μόνο οι φυλλάδες δεν κοστίζουν πια μιάμιση δραχμή, όλα τα άλλα ισχύουν», λέει για την Ελλάδα – ατέλειωτη παράγκα.

Ο Διονύσης Σαββόπουλος μπορεί να μην είναι ρετρό, αλλά νομίζω (φοβάμαι) πως αφορά μόνο τη γενιά του. Αυτό φαίνεται να θέλει κι ο ίδιος αφού σ’ αυτήν αφιερώνει τα τραγούδια του αν και ενδιάμεσα θα μνημονεύσει τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Επίσης, αλλάζοντας τέμπο στη διάρκεια της Συννεφούλας και γυρίζοντάς σε τσάμικο το περιγράφει ως "αλβανικό". Οι τρεις μουσικοί που τον συνοδεύουν - ο Ορέστης Πλακίδης (πλήκτρα), ο Ευριπίδης Ζεμενίδης (κιθάρες) και ο Κώστας Γιαννίρης (μπάσο) - είναι "όλοι τους σπουδαίοι ενορχηστρωτές".
Παρουσιάζοντας κάποια «φρέσκα» τραγούδια, όπως το «Ασπρομόντε»του Θανάση Παπακωνσταντίνου, εντυπωσιάζομαι από τις αναφορές: Πιραντέλλο, Ντε Αντρέ… όλες μιας άλλης εποχής.
Ναι, κάνουν και οι Arctic Monkeys λ.χ. μια αναφορά στον Σέρλοκ Χολμς, αλλά για προσέξτε πόσο σημερινοί είναι οι υπόλοιποι στίχοι του τραγουδιού τους A CERTAIN ROMANCE:

Well oh they might wear classic Reeboks
Or knackered Converse
Or tracky bottoms tucked in socks
But all of that's what the point is not
The point's that there isn't no romance around there

And there's the truth that they can't see
They'd probably like to throw a punch at me
And if you could only see them, then you would agree
Agree that there isn't no romance around there

You know
oh it's a funny thing you know
We'll tell them if you like
We'll tell them all tonight
They'll never listen
Cause their minds are made up
And course it's all okay to carry on that way

Over there there's broken bones
There's only music, so that there's new ringtones
And it doesn't take no Sherlock Holmes
To see it's a little different around here

Don't get me wrong though there's boys in bands
And kids who like to scrap with pool cues in their hands
And just cause he's had a couple of cans
He thinks it's alright to act like a dickhead

Well over there there's friends of mine
What can I say, I've known them for a long long time
And they might overstep the line
But you just cannot get angry in the same way

Όσο κι αν στο διάλειμμα ένας δημοσιογράφος μαζί με έναν καθηγητή Νεοελληνικών σπουδών προσπάθησαν να με πείσουν πως οι νέοι ασχολούνται με τα κοινά, πως έχουν προτάσεις, εγώ ξέρω καλά πως στην Ελλάδα, σήμερα, δεν υπάρχει ο νέος Σαββόπουλος.

Δεν υπάρχει μέλλον, ούτε φυσικά ροκ.

Η Ελλάδα είναι μια πεθαμένη χώρα – νοσταλγός. Δυστυχώς.

8 comments:

gazakas said...

Αφορά μόνο τη γενιά του; Για να δούμε:


"Πως μου την σπάνε οι γονείς μου Θεέ μου
κι οι φριχτοί συμμαθηταί μου
Και η Καίτη κι η μικρή της αδερφή απ' το πλάι
που παίρνει το μέρος της και μου την σπάει
Μου την σπάνε αράδα θεολόγους φιμάδα Λυκειάρχου προβοσκίς
κι η γυμνάστρια η ψωνάρα, του μεγάρου μουσικής
Η δημόσια εικόνα, τα παραισθησιογόνα
Οι ομάδες, οι ροκάδες, οι σταθμοί και οι κοιλάδες
Οι εξάρσεις του εθνικού μας βίου
κι ο προγυμναστής του φροντιστηρίου
Όλος πιτυρίδα, μούσι και τσαντάκι
ενημερωμένος από τον Κακαουνάκη"
(Μικρός μονομάχος-1994)

basik-ly said...

Δεν φταίει ο Σαββόπουλος γι' αυτό. Μάλλον οι νεότεροι.

onelittleastronaut said...

Ο Σαββόπουλος είναι πανέξυπνος δε λέω, καλά προετοιμασμένες εμφανίσεις, συνεργασίες στο "σωστο" timing, σοβαρή αν μη τι άλλο στάση απέναντι στα πράγματα..αλλά ναι, συμφωνώ στο οτι αφορά μόνο τη γενιά του, ίσως και τους φοιτητές στα πρώτα τους χρόνια, τα μέλη κομματικών νεολαιών αλλά και αρκετούς ακόμα, νέους μεν, αλλά εκεί λειτουργώντας ως αριστερό/ροκ (αν είναι δυνατόν) άλλοθι, στις βουτηγμένες στα σκατά ζωές τους. Όσο "τίμιος" και συμπαθής κι αν είναι πάνω στη σκηνή, ο τρόπος του και τα αστεία του είναι παρωχημένα πια. Νέος Σαββόπουλος δεν υπάρχει, όπως επίσης δεν υπάρχει νέος Dylan (τυχαία), αλλά δεν είμαι σίγουρος αν τους χρειαζόμαστε, υπάρχουν παρα πολλοί μικροί, στο περιθώριο όμως (ακόμα και στην πεθαμένη ελλάδα), που μπορούν να προσφέρουν -αν και όχι ιδίου τύπου- το ίδιο δυνατές συγκινήσεις.
By the way, κάτι πήρε το αυτί μου για διαφορετική/προνομιακή "τιμολόγηση" εισιτηρίων για κάποιους...? ελληνικός δάχτυλος φυσικά και υπήρχε στην παραγωγή γι αυτό ρωτάω..

"Αισθηματική ηλικία" said...

απο το 1994 μεχρι το 2009 είναι 15 χρόνια όσα ακριβώς κι ό Αλέξης Γρηγορόπουλος.
Καλή η προιστορική εποχή του καλλιτέχνη, αλλα ζούμε στην εποχή του σιδήρου.
Η εποχή του χαλκού πέρασε μαζί με τις οβομαλτίνες ,τις ελβιέλες και τους εκδρομείς του τρελλού ελληνικού καλόκαιριού.

Μεγαλοκοπέλα said...

Μουσικά, νομίζω η εποχή του χαλκού (λέγε με Μπρέγκοβιτς) εξακολουθεί να ακμάζει εκεί στα Νότια Β...

ELvA said...

Eιχα δει το Σαββοπουλο στην
Ελλαδα,με Παπαζογλου,
'Κεραμεικος'και μου φανηκε
τοτε οτι ειχε 'πιασει' το zeitgeist και μαλιστα ηταν απο τους πρωτους που δουλεψαν και με balcan,αλλα
κοιταζε και τη..κονομα,ενω
ο Παπαζογλου που τον θεωρω πιο αυθεντικο δε φαινοταν
καθολου ανετος με τετοιου ειδους διοργανωσεις οπου υπηρχε και...φαγητο! :( Μια και βλεπω,ομως,οτι εκτιμας τη καλη μουσικη/
στιχους, σου προτεινω και τους Fleet foxes απο το Seattle και το
'He Doesn't Know Why' :

Penniless and tired, with your hair grown long
I was looking at you there and your face looked wrong
Memory is a fickle siren song
I didn't understand

In the gentle light as the morning nears
You don't say a single word of your last two years
Well you will be, you've reached the frontier
I didn't understand, no

See your rugged hands and a silver knife
Twenty dollars in your hand makes you hold so tight
All the evidence of your vacant life
My brother you were born

And you will try to do what you did before
Pull the wool over your eyes
For a week or more
Let your family take you back to your original mind

There's nothing I can do
There's nothing I can do
There's nothing I can say
I can say

basik-ly said...

@ onelittleastronaut

Δεν άκουσα κάτι τέτοιο.

@ Elva

Καλωσόρισες κι ευχαριστώ για την πρόταση. Φυσικά και τους ήξερα τους Fleet Foxes, αν και δεν με συνεπήραν αρκετά ώστε να τοποθετήσω το άλμπουμ τους στα 10 καλύτερα της προηγούμενης χρονιάς.
Σίγουρα, όμως, μέσα στα 15.

Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.