Με αφορμή το "ντ" του Edinho

Οι Έλληνες κοκορεύονται για τα καλά αγγλικά που μιλάνε τα τέκνα τους. Ίσως επειδή δεν ξέρουν οι ίδιοι. Θέλουν οπωσδήποτε να διατηρήσουν το ελληνικό αλφάβητο (και καλά κάνουν), ωστόσο…

Θεωρώ κακοποίηση την «απόδοση» ενός ονόματος όπως Heiner Müller ως Χάινερ Μίλερ (πιο κοντά σ' αυτή τη γραφή βρίσκονται ο Henry ή ο Arthur Miller). Θεωρώ, επίσης, απρεπή τον «εξελληνισμό» ονομάτων όπως το Κάρολος (αντί για Τσάρλς) Ντίκενς και Ιούλιος (αντί Ζιλ) Βερν, και αντίστροφα, το ίδιο ισχύει και για τα ελληνικά ονόματα Γιώργος, Γιάννης κ.λπ., που «μεταφράζονται» σε Τζορτζ, Τζον κ.ο.κ.

Πιστεύω ακόμη πως είναι αδύνατο να αποδοθεί ΜΟΝΟ με ελληνικά γράμματα η σωστή προφορά ορισμένων λέξεων. Τι εννοούμε και πώς προφέρουμε το «Λιντς» - Leeds (την αγγλική πόλη), Linz (την αυστριακή πόλη), ή Lynch (εξ ου και το λιντσάρισμα);

Επίσης, λυπάμαι αλλά, η ιταλική ομάδα είναι U-dinese και όχι U-n-dinese, το Μόν-τε Κάρλο δεν είναι Mο-nde Κάρλο και το INTERNET προφέρεται Ίν-τερνετ και όχι Ίdερνετ.

Τέλος, πώς ο Edinho έγινε Εν-τίνιο, αναζητήστε το στην ασυνέπεια που κυκλοφορεί στην Ελλάδα σαν σαγιονάρα – μαργαρίτα.