Η απεργία των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς που ταλαιπώρησε για δυο σχεδόν βδομάδες τους κατοίκους του Βερολίνου, είχε κι άλλες πτυχές. Έδειξε για άλλη μια φορά πως υπάρχει κοινωνία των πολιτών, αφού καθημερινά άκουγες ανακοινώσεις στο ραδιόφωνο για άτομα που πρόσφεραν αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες τους, εξυπηρετώντας με το αυτοκίνητό τους, τους συμπολίτες τους. Και βέβαια, υπήρχαν σχεδιαγράμματα στις εφημερίδες και στο Internet για τα έκτακτα δρομολόγια που πραγματοποιούνταν με προσωπικό ασφαλείας.
Ασφαλώς, εκείνοι οι «ψυχροί κι αναίσθητοι Γερμανοί» για τους οποίους μαθαίναμε στα σχολειά μας από τους ανεγκέφαλους δασκάλους (που αφ’ ενός δεν είχαν ξεφύγει από τη διαδρομή σπίτι – αυθαίρετο – δουλειά, μα αφ’ ετέρου πίστευαν πως ήταν παντογνώστες), υπήρχαν μόνο στα άνευ φαιάς ουσίας κρανία τους.
Όταν τους γνωρίσαμε, όπως και πολλούς άλλους ανθρώπους από διάφορα μέρη της γης, καταλάβαμε ότι το πρόβλημα υπήρξε (και εξακολουθεί να υπάρχει) κάτω απ’ τη μύτη μας: στην ελληνική παιδεία.
Το μεσημέρι έφθασαν η Τ. κι ο Δ. από το Μιλάνο - όπου χθες βράδυ παρακολούθησαν μια συναυλία των R.E.M. - για να δούνε το secret gig των Portishead. Ανάμεσα σε χιονόνερο και ήλιο βγήκαμε για βόλτα και καταλήξαμε στο Vienna Bar να τρώμε schnitzel και να πίνουμε μπίρες.
Ο Γ.Χ. μου έστειλε το τελευταίο CD της Λένας Πλάτωνος και κάθισα να το απολαύσω.
No comments:
Post a Comment