Saturday, March 15, 2008

15 Μαρτίου 2008

Μια απέραντη, καταγάλανη θάλασσα που γίνεται βούρκος ή που καταλήγει στην πίσω είσοδο μιας πολυκατοικίας… Σε μια θάλασσα βαθιά, ελκυστική... κολυμπώ και, ύστερα από λίγο, όπως στο θέατρο, πέφτει η αυλαία. Ο ορίζοντας μικραίνει, εξαφανίζεται. Ξυπνάω…

Με το πρωινό ακούω προσεκτικά και πάλι το τελευταίο άλμπουμ του Nick Cave. Έχω διαβάσει μόνο ύμνους. Ίσως κάνω λάθος, αλλά για μένα στη μέση κάνει μια… κοιλιά. Εκτός από τις ενορχηστρώσεις μου δίνει την εντύπωση παλιάς δουλειάς... Το Hold on to Yourself λ.χ. το έχω ξανακούσει πολύ καλύτερα από τον ίδιο ως As I Sat Sadly by Her Side. Αλλά και στο More News from Nowhere που κλείνει τον δίσκο, μου ’ρχεται να τραγουδήσω «Oh Deanna…»

Η μέρα είναι θαυμάσια κι έχω υποσχεθεί στον L. να πάμε ως το κοντινό Video World και να νοικιάσουμε DVD. Είναι ευκαιρία να περπατήσει τρία τετράγωνα… Από την πλευρά του δρόμου που χτυπάει ο ήλιος, ο μικρός περίπατος είναι απολαυστικός. Απέναντι κάνει κρύο. Περνώντας από ένα γραφείο τελετών θίγει το θέμα της κηδείας… Νιώθω άβολα αλλά τον ενθαρρύνω να μιλήσει. Λίγα μέτρα παρακάτω σταματάμε στην τράπεζα και το κόβει…

Έχω δει τα περισσότερα φιλμ που είναι στα ράφια. Καταλήγουμε σε δύο που μου ξέφυγαν. Το PURSUIT OF HAPPYNESS και το THE WIND THAT SHAKES THE BARLEY. Θα τα δούμε, κάνοντας ένα μικρό διάλειμμα ενδιάμεσα. Δύο εντελώς διαφορετικές ταινίες που δεν προλάβαμε καν να τις συζητήσουμε. Ανταλλάξαμε μόνο δύο τρεις μισοαστείες-μισοσοβαρές ατάκες: «Αφού υποτίθεται ότι τα χρόνια διακυβέρνησης του Reagan ήταν τόσο καλά, γιατί υπήρχαν όλες αυτές οι ουρές των αστέγων στο San Francisco;» και «Το ιρλανδέζικο πείσμα είναι ανίκητο»…
Σημαντική λεπτομέρεια: O L. είναι Αμερικανός με καταγωγή από την Ιρλανδία.

Αγόρασα τσιπούρες και τις έψησα τέλεια!
Μίλησα αρκετή ώρα με τη Μ/Λ που μου τηλεφώνησε από την Αθήνα έξαλλη με τις απεργίες της ΔΕΗ και των σκουπιδιών. Η ίδια έχει ένα πρόβλημα με το πόδι της που την έχει καθηλώσει στο σπίτι εδώ και 15 μήνες να φροντίζει την υπέργηρο μητέρα της… Δύσκολες καταστάσεις… Και η ίδια, μια διαρκής παλινδρόμηση μεταξύ συντηρητισμού και προοδευτικότητας

3 comments:

mantz said...

Με τον κίνδυνο να γίνω τρομερά κοινότοπος, το ξέρεις ότι... γράφεις;

basik-ly said...

Μάλλον θετικό είναι αυτό το σχόλιο, ε; ;)

mantz said...

Oink! (Ναι!)