Tuesday, September 11, 2007

9/11/2001 - 9/11/2007

Τι έκανα πριν από έξι χρόνια σαν σήμερα;


Θυμάμαι πως ήταν πάλι Τρίτη. Ακριβώς τρεις βδομάδες νωρίτερα ήμουν στο Manhattan, εκεί κάτω στην περιοχή του World Trade Center χαζεύοντας τον κόσμο που ανέβαινε στα βαποράκια για τα απέναντι νησιά.

Φωτογράφιζα γόητες φιδιών και θαύμαζα όσους τολμούσαν να… δανειστούν έναν βόα για να ποζάρουν φορώντας τον ως περιδέραιο.

Ύστερα ανηφόρισα, σταμάτησα για λίγο στο σουρεαλιστικό τοπίο που σχημάτιζε η ελληνική ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Νικολάου, που θα μπορούσε να είναι σε κάποιο απομακρυσμένο ελληνικό χωριό, πρόχειρα κατασκευασμένη με δυο σημαίες πάνω από την κεντρική είσοδο - ελληνική και αμερικάνικη. Τριγύρω από το άθλιο κτίσμα ήταν ένα πάρκινγκ που υποθέτω εκμεταλλευόταν η εκκλησία - δεν είμαι σίγουρος.

Στη βόρεια πλευρά δέσποζαν οι Δίδυμοι Πύργοι… Έβγαλα πάλι φωτογραφίες και συνέχισα τη βόλτα μου προς το δημαρχείο…

Την επομένη πετούσα για Βερολίνο και λίγες μέρες αργότερα για Ελλάδα προκειμένου να παρευρεθώ στον γάμο της μεγάλης μου ανιψιάς, που τώρα μου τηλεφωνούσε, έχοντας μόλις επιστρέψει από το γαμήλιο ταξίδι της.

Όπως όλοι οι «αντιαμερικανοί» Έλληνες, έτσι κι εκείνη, έχει αμερικανικότερες των αμερικανικών συνήθειες αλλά - όπως οι περισσότεροι συμπατριώτες της - δεν το γνωρίζει! Η τηλεόραση παίζει κι εκείνη μιλάει στο τηλέφωνο, μου διηγείται πόσο ωραία πέρασε με τον σύζυγό της στη Σαντορίνη…

Ξαφνικά σταματάει.
- Κάτι έγινε στη Νέα Υόρκη... Στάσου να δω… ένα αεροπλάνο έπεσε σε έναν απ’ τους Δίδυμους Πύργους.
Η στιχομυθία που ακολούθησε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αρκετά «κουλ» αν το συμβάν δεν ήταν τόσο τραγικό. Γιατί η πρώτη «απορία» που αντέταξα ήταν:
- Μα τι δουλειά έχει εκεί το αεροπλάνο; Το αεροδρόμιο βρίσκεται σε εντελώς διαφορετική πλευρά…
Συνέχισε να μου μιλάει για τη βδομάδα του μέλιτος, ώσπου ακολούθησε και το δεύτερο αεροπλάνο…

Τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Κλείσαμε το τηλέφωνο, άνοιξα κι εγώ την τηλεόραση, προσπάθησα να επικοινωνήσω με φίλους στη Νέα Υόρκη, μα στάθηκε αδύνατο.

Έκλεισα την τηλεόραση και πήγα σινεμά. Θυμάμαι πως είδα την Amelie.

4 comments:

Αταίριαστος said...

Πάντως το "άθλιο αυτό κτίσμα" κατέρρευσε φυσικά μαζί με τους δίδυμους πύργους. Η ομογένεια μάζευε λεφτά για να το ξαναφτιάξει. Ξέρει κανείς αν το ξαναέφτιαξαν και αν ναι είναι πάλι το ίδιο;

Ναπoλέων said...

12.9.07

Άθλιο, ξεάθλιο, τη δουλειά του τήν έκανε, όπως όλα τα ανάλογα, περικαλή ή μη, κτίσματα.

Αν υπήρχε θεός, θα επέτρεπε ποτέ στα πλάσματά του να τού χτίζουν ναούς, περικαλείς ή μη, για να τόν λατρεύουν;;;
Θα έπεφτε τόσο χαμηλά;;;

Μιά σκέψη κάνω...

αγάπη - αφοπλισμός - ειρήνη
Ναπολέων

bidibis said...

"Θυμάμαι πως είδα την Amelie"

Ωραίο γκομενάκι η Audrey Tautou, ε;

Λιγα κιλά παραπάνω να βάλει και θα γίνει comme il faut

Ναπoλέων said...

15.9.07/02.00

Aκολουθεί ΨΗΦΟΘΗΡΙΚΗ διαφήμιση:

14 χρόνια οι "μέν", 19 χρόνια οι ..."δέν", 33 χρόνια σύνολο και δεν τους βαρεθήκατε ακόμα;;;

Πολύ ωραία!!!

Καταψηφίστε τους λοιπόν, για να μην πάρει κανείς τους ...αυτο-α-δυναμία και έτσι να αναγκαστούν να κυβερνήσουν ΜΑΖΙ !
(«Μαζί» δεν μάς τσαμπουνάν συνέχεια;)

Θά 'ναι η ισχυρότερη ελληνική κυβέρνηση όλων των αιώνων !

αγάπη - αφοπλισμός - ειρήνη
Ναπολέων Παπαδόπουλος