Ένας λαός γεμάτος κομματόσκυλα, κάθεται μπροστά στο εκράν (σικ) και κάνει πως θρηνολογεί. Τι ακριβώς; Την ψήφο του; Τις χάρες με τις οποίες την εξαργύρωσε; Το αυθαίρετο στο οποίο κάνει διακοπές; Την αγρυπνία που δεν κατάφερε να βοηθήσει στη μονιμότητα στον κανακάρη; Τη χαμένη εθνική του "εξυπνάδα"; Την ανωτερότητα των επιτήδειων; Τη διαφθορά που πήγε να πατάξει εκμεταλλευόμενός την; Τα αμέτρητα βιβλία Ιστορίας που έχουν συμβάλει με τον τρόπο τους σ' αυτό το σκηνικό;Ασφαλώς τίποτε από όλα αυτά.
Για άλλη μια φορά έχει κάτι να ασχοληθεί, να ξεσπάσει, να ψευτομοιρολογήσει, να χύσει τα κροκοδείλια δάκρυά του και να εξαγνισμένος να πάει να ρίξει την ψήφο του για τους πασίγνωστους λόγους.
Και του χρόνου!
4 comments:
Απιστευτη θλιψη. Δε με χωραει ο τοπος σημερα...
Μια κιτρινη καμμενη πολη.
Σταχτη.Σταχτη.Σταχτη.
Η πραγματικοτητα γυμνη.
Κανεις δεν νιωθει τον ευτελισμο.
Κανεις.
Κανεις.
Ζητω την αδεια σου να ανεβασω και σε μενα το post σου οχι μονο γιατι απολυτα συμφωνω αλλα γιατι δεν εχω ουτε μια λεξη να πω. Πια!!!
Μα και βέβαια, etalon.
Μεσημέρι είμαι στο μπαλκόνι και κοιτάω το πιο φρικτό θέαμα: έναν πορτοκαλί ουρανό και μια βροχή από στάχτη.
Δε περίμενα ποτέ τέτοια ανικανότητα.
Απόγνωση. Τι να κάνω; Τι να κάνω; Κάτι πρέπει να μπορώ να κάνω.
Post a Comment