Sunday, April 22, 2007

Klaxons / Xvectors

Αν και στη σελίδα που έχουν οι Xvectors στο MySpace, οι Pere Ubu δεν αναφέρονται στις επιρροές τους, βλέποντας τις μανιερίστικες κινήσεις του τραγουδιστή τους Rory Connaghan, είναι το πρώτο συγκρότημα που σου έρχεται στο μυαλό. Οι τέσσερις Σκοτσέζοι αποτελούν μέρος μιας δυναμικής γενιάς από «το νησί» που βάλθηκε να κατακτήσει μουσικά και πάλι την υφήλιο. Η ξαφνική πτώση της θερμοκρασίας και το χιόνι καθιστούν ιδιαίτερα επίκαιρο το Now It’s the Winter και αφήνουν καλές εντυπώσεις.

Φυσικά το ψητό της βραδιάς αποτελούν οι Klaxons, οι οποίοι στο μεταξύ έχουν αποκτήσει φανατικό κοινό. Μπροστά μου βρίσκονται τρεις νεαροί Σκανδιναβοί που χοροπηδούν καθώς το συγκρότημα αρχίζει να αυτοσχεδιάζει πάνω στη φράση «If You’re Not in Berlin, You’re Not Coming In». Ορίστε; Ανάλογη συνάφεια έχουν και οι στίχοι του πολύ καλού άλμπουμ τους Myths of the Near Future. Όσο ακατάληπτοι όμως είναι οι στίχοι τους, τόσο πιο εύληπτη η μουσική τους που κατεβαίνει υπέροχα στα πόδια. Από το Atlantis to Interzone περνάνε στο Two Receivers, συστήνουν τον ντράμερ «Στεφάνο» που συμμετέχει στις ζωντανές εμφανίσεις τους, και όταν φτάνει η ώρα του καταπληκτικού Golden Skans, το αφιερώνουν στους Xvectors!
Ύστερα από τα πρώτα είκοσι - είκοσι πέντε λεπτά, στη μισή διάρκεια της συναυλίας δηλαδή, ο μόνος που μπορεί να τραγουδάει είναι ο κημπορντίστας James Righton. Ο μπασίστας – τραγουδιστής Jamie Reynolds έχει χάσει τη φωνή του (από τις μπίρες;), ενώ ο Simon Taylor, μάλλον για τον ίδιο λόγο, μάταια προσπαθεί να αναλάβει τα φωνητικά στο Isle of Her, που στο άλμπουμ θυμίζουν τον Richard Butler από τους Psychedlic Furs. Είναι κρίμα γιατί τρελαίνομαι με τη φανατική επιμονή σε ανοησίες α λα B-52’s «At club 18-30 I met Julius Caesar, Lady Diana and Mother Theresa…» και η σουρεαλιστική θάλασσα αυτών των τύπων απλώνεται από τη Βεστφαλία μέχρι την Αμμόχωστο.
Με το που φτάνουν στο It’s Not Over Yet (πόσοι, άραγε, θυμάστε τους Grace;), η ατραξιόν είναι ένας από τους Σκανδιναβούς που κάνει το τέταρτο stage diving, ενώ ο πιο νηφάλιος φίλος του καταφέρνει να αρπάξει τη λίστα των τραγουδιών. Θα κλείσουν, όπως τελειώνει το άλμπουμ, με το Four Horsemen, και ασφαλώς δεν είναι σε θέση να βγούνε για ανκόρ.



Lido, 22 Μαρτίου 2007

4 comments:

bidibis said...

Κακοπαιρνάμε βλέπω στο Βερολίνο!

Πάλι κεφτε σου έκανα στο ποστ!

basik-ly said...

Καλά που σε βρήκα και θυμήθηκα ότι σου οφείλω μια απάντηση από... άλλο blog: Έχουμε τα ίδια χρώματα και μέχρι τα 5-6 μου ήμουν ομοιοπαθής. ;-)

bidibis said...

Μα γιατί, εσύ είσαι άνθρωπος με γούστο. Σε παρέσυρε ο Χατζηχρήστος μήπως; Κι αυτός παρόμοια πορεία έχει

Πάει και ο Γιέλτσιν ο καημένος

basik-ly said...

Ναι, ο Κώστας! LOL.

Πάει κι ο Μπαρίς, ναι. Αναμενόμενο.

Αυτό που περιμένω τώρα είναι το τριήμερο 3-4-5 Μαΐου για Bob Dylan, Bloc Party και Joe Jackson. Και μάλιστα με πολύ καλή παρέα.