Thursday, April 12, 2007

The Killers / Mumm-Ra

Από τη μέρα της ανακοίνωσής της μέχρι τη διεξαγωγή της, η πιο περιπετειώδης συναυλία της χρονιάς άλλαξε τρεις χώρους. Από το μικρό, για τους μαζικούς στο μεταξύ Killers, Columbiahalle, στο απέναντι Hangar 2 (χωρητικότητας 4.000 ατόμων) κι από εκεί στη διπλάσιας χωρητικότητας Arena.
Άσχημα μαντάτα για τους μαυραγορίτες που, τελικά, αναγκάστηκαν να πέσουν αρκετά πιο κάτω από την αναγραφόμενη τιμή των εισιτηρίων. Ως γνωστόν, τα σπέκουλα εμπεριέχουν ρίσκο…
Όταν μπαίνω μέσα, 20 λεπτά πριν την επίσημη ώρα έναρξης, οι Mumm-Ra έχουν ήδη ζεστάνει το κοινό. Έχουν τόσο έντονη αγγλική προφορά που απορώ πώς δεν το καταλαβαίνουν αυτοί που με ρωτάνε αν ξέρω από πού είναι.
Σύμφωνα με τον σεβάσμιο David Thomas, το ροκ είναι μια καθαρά αμερικανική υπόθεση που έχει να κάνει με τον τρόπο που βλέπεις τον κόσμο μέσα από ένα παρμπρίζ.
Tο ξεκίνημα των Killers, με μια διάφανη κουρτίνα μπροστά στη σκηνή που απεικονίζει το εξώφυλλο του Sam’s Town, δεξιά κι αριστερά δυο κανόνια να πετάνε χαρτάκια προς το κοινό και ένα από τα καλύτερα light-shows που κυκλοφορούν στην αγορά, είναι ικανό να σε κάνει να ασπαστείς τη γνώμη του. Το ομώνυμο κομμάτι διαδέχεται το When You Were Young κι έπειτα τα Uncle Johnny, Bones... Ανάμεσα σε κάθε τραγούδι μεσολαβεί μικρή παύση, όπως στα CD.
Ο Brandon Flowers και ο κιθαρίστας David Keining, φοράνε λαμέ σακάκια που παραπέμπουν κατευθείαν στο Las Vegas. Άλλωστε, από εκεί κατάγονται. Ο Flowers, ωστόσο, το βγάζει γρήγορα καθώς ζεσταίνεται τραγουδώντας και παίζοντας ενδιάμεσα keyborads.
Οι post glam συνθέσεις Mr. Brightside - ένα κράμα από τα Queen Bitch (David Bowie) και Special K (Placebo) με το οποίο θα κλείσουν το σόου - και My List - που συγχωνεύει τα Moments in Love (Art of Noise) και Time (Bowie και πάλι) - συνεπαίρνουν τη μάζα. Όπως άλλωστε και τα επηρεασμένα από τους Springsteen / Meat Loaf / Bono, The River Is Wild και When You Were Young, που ακούγεται ξανά, σε μια διαφορετική εκτέλεση, στο ανκόρ.
For Reasons Unknown, ύστερα από δύο σχεδόν ώρες εγώ έχω την εντύπωση πως φεύγω από συναυλία των… Styx.


Arena, 10. March 07

5 comments:

bidibis said...

Ελέω του σημερινού ποστ βάζω στο Player το sam's town και σου γράφω.


Αυτό το cd το αγόρασα κάπως προκατειλημμένος από τις μέτριες ως κακές κριτικές με τις οποίες το υποδέχτηκε ο τύπος. Παρόλα αυτά όσο πιο πολύ το άκουγα τόσο πιο πολύ μου άρεζε και εξακολουθώ ακόμη και σήμερα να ανακαλύπτω νέα ωραία κομμάτια.

Επειδή μ'αρεσει ο ήχος τους ευελπιστώ σε καλύτερη συνέχεια στο μέλλον.

Από τους Black Rebel Motorcycle Club και τους Kings of Leon που ξεκίνησαν με παρόμοιες προοπτικές δεν περιμένω πλέον και πολλά. Αλλά ποτέ δε μπορείς να ξέρεις γιατί και τους muse για τελειωμένους εμπορικά τους είχα πριν από λίγα χρόνια. Ίδωμεν...

etalon said...

θα εχουμε κι εννιαμερα η κατευθειαν παμε σε μνημοσυνο?

basik-ly said...

Έξω έχει 22 βαθμούς, λιακάδα κι εγώ έβαλα να παίζει το εξαιρετικό άλμπουμ The Second Milestone του Eric Alexander.
Σε λιγότερο από τρεις βδομάδες σκοπεύω να δω απανωτά: Bob Dylan, Bloc Party, Joe Jackson.

& etalon

Τι θέλεις να πεις; Μπορείς να γίνεις σαφέστερος;

etalon said...

νομιζο οτι τους ψιλοεθαψες. αυτο.

basik-ly said...

Αφού διευκρίνησες με το "ψιλο", ησύχασα.