Sunday, March 04, 2007

The Good, The Bad & The Queen

Ένα πιάνο στολισμένο με τη βρετανική σημαία και στο βάθος, αντί άλλου σκηνικού, μια τοιχογραφία που παριστάνει τον ορίζοντα μιας απροσδιόριστης πόλης. «The rooftops of London»; Ποιου Λονδίνου; Του σημερινού; Του αυριανού; Ή μήπως του προπερασμένου αιώνα;


Όταν η μπάντα, συνεπέστατη στην ώρα της, βγαίνει στη σκηνή, τα ρούχα παραπέμπουν στο παρελθόν: ημίψηλα καπέλα, διαχρονικά - μαύρα με άσπρες ρίγες - κοστούμια, μαύρα πόλο μπλουζάκια… Το γυναικείο κουαρτέτο εγχόρδων με ασορτί μαύρες τουαλέτες… Ο Damon Albarn, ως άλλος Nicholas Nickleby (τελικά Ντίκενς θυμίζει η όλη ατμόσφαιρα) αναλαμβάνει με την παράξενη παρέα του αν όχι να απελευθερώσει τον κόσμο, τουλάχιστον να τον αφυπνίσει.


Η μικρή καμπούρα του ξεχωρίζει ακόμη περισσότερο την ώρα που σκύβει στο πιάνo, τη φλογέρα ή τη melodica που τείνει να γίνει το σήμα κατατεθέν του, ενώ o καμιά 15αριά χρόνια μεγαλύτερός του Paul Simonon ποζάρει με το ταλαιπωρημένο μπάσο του και προσθέτει φωνητικά ακόμη και σε σημεία που δεν υπάρχουν στο άλμπουμ. Μ’ ένα εφησυχαστικό χαμόγελο o 66χρονος ντράμερ Tony Allen κρατάει τον ρυθμό και ο ντροπαλός κιθαρίστας Simon Tong κάνει όσο μπορεί πιο αθόρυβα τη δουλειά του.


Όλοι παίζουν ήσυχα, το κοινό ανταποκρίνεται στις ενδιάμεσες ερωτήσεις «πώς θα πει ‘Bunting’ στα γερμανικά;», του Damon (δεν παύω να εκπλήσσομαι με το ποσοστό των Άγγλων μουσικών που μιλάνε γερμανικά) που ξέρει καλά τι σημαίνει το επίθετο «πολυπολιτισμικός, -ή, -ό». Στο τέλος θα βγει ο Άραβας rapper Eslam Jawaad που με το «Mr. Whippy» ξεσηκώνει το κοινό και το επιστρέφει στην πραγματικότητα.


Αν σας άρεσε το μοναδικό τους άλμπουμ (γιατί αυτό έπαιξαν), η σπάνια αυτή συναυλία ήταν ένα μαγικό must. Αν όχι, δεν νομίζω ότι θα σας μετέπειθαν.



Postbahnhof, 8. Feb. 07

4 comments:

akis said...

Μετριος δισκος,κατωτερος των προσδοκιων.
Μετριες συνθεσεις...

Θα σου προτεινα
PETER BJORN JOHN -The writers book
Κατεβασε το και ακουσε το.
Φρεσκος ηχος απο μια απιστευτη σουηδικη τριαδα.

Περνα μια βολτα απο το ταξιδιαρικο μου μπλογκ....

IdentityCafe said...

Τι αστειο! Ασχετως, σημερα το κοιταζα σε ενα δισκαδικο, σκεφτομουν να το αγορασω...

mondo said...

γλυκός και γνώριμος αγγλικός ήχος, ακούγοντάς τον αναλογικά.

basik-ly said...

@ akis
Μου άρεσε, δίχως να με ξετρελάνει. Είναι από τα CD στα οποία ξαναπατάω άνετα το play με το που τελειώνουν... Μερικά κομμάτια είναι υπέροχα.

To Writer's Block το ξέρω. Μεγάλο (περσινό) σουξέ εδώ το Young Folks.

Θα περάσω.

@ identitycafe
Να το πάρεις και να μου πεις εντυπώσεις.

@ mondo
Very very...