Tuesday, July 04, 2006

Τρεις Μάγοι δίχως Ντόρα

Ήταν μια νύχτα καλοκαιρινή, από αυτές που μόνο οι Έλληνες ξέρουν να απολαμβάνουν βαρυστομαχιασμένοι στην ετοιμόρροπη βεράντα του αυθαίρετου εξοχικού τους, ξενυχτώντας από τους ήχους του παράνομου σκυλάδικου, συντροφιά με τη μπόχα των χοιροστασίων της περιοχής.

Ζαλισμένοι από τις μπόμπες που τους είχε κεράσει ο μπάρμαν - ανταποδίδοντας για την επίσπευση της άδειας λειτουργίας του μαγαζιού του και το σύγχρονο κλείσιμο του απέναντι -, τα μασημένα λόγια που αντηχούσαν από τα καρκινογόνα κινητά στους διεγερμένους λοβούς των ευαίσθητων αυτιών τους, και τις μελωδικές ιαχές οπαδών ΠΑΕ με αίτημα την ανέγερση μουσείου χουλιγκανικού αγώνα, οι τρεις μάγοι της ελληνικής εθνικής παραοικονομίας, απεργιών και υποκλοπών, και ντοπαρίσματος, είδαν το αστέρι του βοριά - που μάταια περιμένουν να φέρει ξαστεριά, διότι πέταξε το πουλί πάει στη στεριά την αντικρινή - και τρόμαξαν από την αμεριμνησία τους.

Αίφνης θυμήθηκαν πως είχαν περάσει χρόνους δίσεκτους, εκτελώντας το ιερό χρέος προς τους ψηφοφόρους τους με κουκουλώματα και προσλήψεις ημέτερων εναλλάξ με απολύσεις υμετέρων, παραβλέποντας τις υποδείξεις της FIFA και ξεχνώντας το μουντιάλ που κόντευε να τελειώσει χωρίς την ενοχλητική παρουσία τους. Συνειδητοποιώντας πως οι ομότεχνοι της χώρας του Βορρά δεν σκοπεύουν να τους καλέσουν, αποφάσισαν να φροντίσουν μόνοι τους για τα μαγικά χαρτάκια.

Μόλις αντιλήφθηκαν πως η διαχρονική φράση-κλειδί «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;» δεν έφερνε κανένα αποτέλεσμα εκτός των συνόρων, αμόλησαν κομματικούς κομπιουτεράδες, συμβασιούχους γραμματείς, εποχικές τηλεφωνήτριες, συνταξιούχους θυρωρούς του μετοχικού ταμείου και διορισμένες μέσω ΑΣΕΠ καφετζούδες προς άγραν εισιτηρίων για τον μεγάλο τελικό, τον οποίο θα συνδυάσουν στρατηγικά με το συνέδριο της εκτελεστικής επιτροπής της UEFA, όπου για άλλη μια φορά είναι αποφασισμένοι να πείσουν τα μέλη της πως η "Ελλάς-Ελλάς" δεν είναι χώρα τριτοκοσμική, αλλά χρειάζεται τα οικονομικά πακέτα για τη στήριξη του δικής της επινόησης συστήματος ανεξάρτητης διαπλοκής και αποτελεσματικότερου ντόπινγκ.

Για την κάλυψη της αποστολής τους εξασφαλίσθηκαν κάμερες, ναυλώθηκαν ελικόπτερα, επιστρατεύτηκαν παπαράτσι, ενώ αναζητούνται οι απαραίτητες σουίτες για τα απροσδιορίστου αριθμού μέλη της σεμνής και ταπεινής κουστωδίας τους που μετά το σφύριγμα της λήξης του τελικού, θα πρωταγωνιστήσουν σε φαγοπότι, επίδειξη ταχυδακτυλουργικών τρικ και στα αποκαλυπτήρια της νέας ποικιλίας κωνοφόρων με όψη τριώροφης βίλας.

Το πρόγραμμα θα κλείσει παραδοσιακή, λαχειοφόρος μαυραγορά με έπαθλα πτυχία κρατικών σχολών.

8 comments:

mickey said...

Έξοχο και υποδειγματικό.

Ταπεινά υποκλίνομαι!

Νομίζω πως τέτοια κείμενα πρέπει να διαβάζονται στα σχολεία - με αυτό το ύφος ;)

cyrus said...

Εγώ δεν υποκλίνομαι -- προσκυνώ...

J. said...

Μπιούτεφολ !
Είμαστε μία ωραία ατμόσφαιρα !

basik-ly said...

mickey, cyrusgeo, johny b.good σας ευχαριστώ θερμά.
Με κάνετε και κοκκινίζω.

ma.beez said...

Εγώ που έφριξα θα είμαι ανώμαλη

mantz said...

Αν εξαιρέσουμε αυτή την ατυχή αναφορά στα χοιροστάσια, κατά τα άλλα ήταν γλαφυρότατο.

bidibis said...

ο ανώνυμος στου πετριδη, που διαβάζει και δήμου, ποιός να είναι άραγε;

Με το κείμενο του basik -πολύ όμορφα γραμμένο- συμφωνώ απόλυτα, προσθέτω όμως ότι, παρά τα σημερινά "χάλια" μας, η δική μας γενιά -για λόγους εξηγήσιμους φυσικά- μάλλον είναι καλύτερη από τους προγόνους μας. Το κακό με μας είναι ότι τους θαυμάζουμε πολύ (κοιτάζουμε προς τα πίσω δηλαδη) και δεν κοιτάμε προς τα εξω όσο θα έπρεπε.

"Ελλάς-Ελλάς" δεν είναι χώρα τριτοκοσμική, αλλά χρειάζεται τα οικονομικά πακέτα για τη στήριξη του δικής της επινόησης συστήματος ανεξάρτητης διαπλοκής και αποτελεσματικότερου ντόπινγκ.


H πλάκα είναι ότι κατά την περίοδο της κεντερειάδας, και πάλι, ως συνήθως, με τους κακούς αμερικάνους, που μας... ζηλευουν, τα είχαμε βάλει. Παρόλα αυτά, και την εθνική μας περηφάνεια, παλι στα αναβολικά που αγοράζαμε από την αμερικάνους τη χρωστάμε.

basik-ly said...

@ mamani

Δεν καταλαβαίνω, αλλά Le Freak C'est Chic :)

@ manz

Ουπς, δεν έλαβα υπ' όψιν μου το avatar σου. :(

@ badlydrawboy

Πρόκειται για άτομο με αρκετά προβλήματα (και) στην επικοινωνία.
Προτείνω να τον αγνοήσουμε - θα ξεθυμάνει.

Δυστυχώς έτσι είναι τα πράγματα. Από ένα σημείο και μετά, η ψυχιατρική σηκώνει ψηλά τα χέρια (ενίοτε και τα πόδια).