Γερμανόφωνα Τραγούδια Χωρίς Διαβατήριο - #55

55. Rasputin, 1978, (Frank Farian, Fred Jay, George Reyam)

            Ο Frank Farian γεννήθηκε το 1941 με το όνομα Franz Reuther στην κωμόπολη Κιρν της Δ. Γερμανίας.  Ξεκίνησε να εργάζεται ως μάγειρας, διατηρώντας παράλληλα ένα μικρό στούντιο για τις μουσικές του ανησυχίες στη σοφίτα του σπιτιού του.  Ξεκινώντας από εφήμερα σουξέ, το 1976 κατάφερε να φτάσει στο #1 της πατρίδας του διασκευάζοντας το Rocky του Austin Roberts.  Έκτοτε συνέχισε να τραγουδάει χωρίς να φαίνεται, βάζοντας μπροστά κάποιους άλλους να κουνάνε τα χείλια τους.  Αυτό έκανε ο Bobby Farrell στους Boney M. πλαισιωμένος από τις Liz Mitchell και Marcia Barrett (και την Maizie Williams που δεν τραγουδούσε), αρκετά χρόνια πριν το σκάνδαλο των Millie Vanilli.  Με τα δύο αυτά σχήματα αλλά και τους Far Corporation, ο Farian κατάφερε να κερδίσει πάνω από 800 χρυσούς και πλατινένιους δίσκους και να είναι σήμερα ιδιοκτήτης στούντιο ηχογραφήσεων στις Βρυξέλες, το Μαϊάμι και την Ιμπίθα.

            Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, σε αντίθεση με τους ηδονιστικούς στίχους των περισσοτέρων τραγουδιών της ντίσκο, οι στίχοι των Boney M. καταπιάνονταν με πολιτικά, κοινωνικά, ιστορικά θέματα και πραγματικά πρόσωπα όπως συμβαίνει με τους τίτλους Ma Baker, El Lute και, φυσικά, Rasputin.

            Η μελωδία του τελευταίου βασίζεται σε δύο παραδοσιακά τραγούδια: στο σερβικό Ruse kose curo imaš και στο τουρκικό Üsküdar'a Gider İken (Kâtibim) που έγινε μάλιστα παγκόσμια επιτυχία στην εκτέλεση της Eartha Kitt.  Οι στίχοι, που αναφέρονται σε περιστατικά από τη ζωή του αμόρφωτου Ρώσου μυστικιστή Γκριγκόρι Γιεφίμοβιτς Ρασπούτιν (1869-1916) και την επιρροή που άσκησε στο τελευταίο τσαρικό ζεύγος, και κυρίως στη σύζυγο Αλεξάνδρα, όταν με τα γιατροσόφια του κατάφερε να απαλύνει τις αιμορραγίες του αιμοφιλικού γιου τους, είναι γραμμένοι από τους Fred Jay και George Reyam.

            Ο πρώτος (Friedrich Alex Jacobson, 1914-1988) γεννήθηκε από Γερμανοεβραίους γονείς στην Αυστρία, που εγκατέλειψε για τη Γαλλία όταν ναζιστικά στρατεύματα εισέβαλαν στη Βιέννη το 1938.  Το 1940 δεν κατάφερε να αποφύγει τη σύλληψη και πέρασε αρκετούς μήνες σε στρατόπεδο συγκέντρωσης πριν δραπετεύσει για τη Νέα Υόρκη, όπου έγραψε μεταξύ άλλων τους στίχους για τα What Am I Living For (Chuck Willis) και I Cried a Tear (LaVern Baker).  Το 1963 δέχτηκε την πρόταση για μια θέση στο Voice of America της Γερμανίας και έγινε διευθυντής προγράμματος του ραδιοφωνικού σταθμού RIAS στο Βερολίνο.  Εκεί συνέχισε να γράφει στίχους στα γερμανικά, κατά μέσο όρο για 50 τραγούδια τον χρόνο, ενώ οι αγγλικοί στίχοι του για το Soleado ηχογραφήθηκαν από τον Johnny Mathis και γνώρισαν τεράστια επιτυχία ως When a Child Is Born.  Πριν επιστρέψει στις ΗΠΑ, το 1985, συνεργάστηκε με τον Frank Farian σε αρκετά τραγούδια των Boney M.

            Το George Reyam είναι ένα από τα ψευδώνυμα που χρησιμοποιούσε ο Hans-Jörg Mayer και πρόκειται για την αντίστροφη γραφή του επιθέτου του.

            Το Rasputin έφτασε στην κορυφή των chart της Γερμανίας, της Αυστρίας και της Αυστραλίας, ενώ σταμάτησε στο #2 της Βρετανίας και της Ελβετίας.  Μεγάλη υπήρξε και η δημοτικότητά του στη Σοβιετική Ένωση, όπου λέγεται ότι συνέβαλε στην αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για τον Ρασπούτιν, κάτι που δεν άρεσε στις κομμουνιστικές αρχές που απαγόρευσαν στους Boney M. να το τραγουδήσουν στις συναυλίες που έδωσαν στη Μόσχα το 1978.  Το ίδιο έγινε και στην Πολωνία, όπου το συγκρότημα το τραγούδησε τελικά στη διάρκεια της μαγνητοσκόπησης μιας τηλεοπτικής εκπομπής, αλλά κόπηκε πριν μεταδοθεί.

            Δύο συγκροτήματα του heavy metal, οι Φινλανδοί Turisas 

και οι Αμερικανοί Boiled in Lead έχουν ηχογραφήσει πιο «σκληρές» εκτελέσεις του τραγουδιού.

Βρετανία

2/78 Boney M.