ΥΠ. ΜΑΚ-ΘΡΑΚ

Διαβάζω σήμερα στα ΝΕΑ πως ο νούμερο ένα στόχος της Θεσσαλονίκης βρέθηκε αφύλαχτος, και νιώθω ιερή (!) υποχρέωση να παραθέσω το ακόλουθο γεγονός:

Παρασκευή 23 Αυγούστου, απόγευμα, πηγαίνω με έναν φίλο μου στο περίπτερο, απέναντι από το φυλάκιο του εν λόγω... υπουργείου. Ο φίλος μου θέλει να αγοράσει τσιγάρα (πόσα και ως πότε ακόμη;), αλλά ο περιπτεράς απουσιάζει. Στο... στρατηγικό σημείο μεταξύ περιπτέρου και καφενείου, στέκεται ο... φύλακας του υπουργείου. Έχει αναλάβει φιλικά και - κυρίως - χαλαρά τον ρόλο του φύλακα του περιπτέρου και, ρουφώντας αδέξια το φραπόγαλό του, μας πληροφορεί πως ο περιπτεράς πήγε να κατουρήσει!

Προς στιγμήν μένω άφωνος (λείπω, τελικά, πολλά χρόνια από αυτό το δήθεν κράτος και έχω χάσει αρκετά επεισόδια), αργότερα το σχολιάζω στον ντόπιο φίλο (που σήμερα θυμήθηκε τη στιχομυθία μας και μου υπέδειξε το σχετικό ρεπορτάζ των ΝΕΩΝ) και εισπράττω το αμήχανα συγκαταβατικό βλέμμα του.

Το μόνο που εξακολουθεί να με εκπλήσσει δεν είναι ότι οι ιθαγενείς δεν φοβούνται πλέον το τέρας. Είναι ότι το θεωρούν απαραίτητο!