Tuesday, May 08, 2007

Bob Dylan in Show & Concert

Το εισιτήριο αναγράφει ως ώρα έναρξης 19:30. Και είναι πράγματι επτάμιση όταν η φωνή ενός αόρατου παρουσιαστή ανακοινώνει από τα μεγάφωνα «Ladies and gentlemen, please welcome Columbia recording artist, Bob Dylan» που ακολουθείται από το Fanfare for the Common Man του Aaron Copland.
Αμέσως σου μεταδίδεται η αίσθηση ότι πρόκειται να παρακολουθήσεις ένα κονσέρτο διαχρονικό, μια παράσταση μακριά από τις τόσες εφήμερες…

Ο Dylan παίρνει θέση στο κέντρο της σκηνής, πλαισιωμένος από τους πέντε μουσικούς του και ξεκινάει με το Absolutely Sweet Marie παίζοντας κιθάρα. Μετά τα Don’t Think Twice, It’s All Right και Just Like Tom Thumb’s Blues έχω την αίσθηση πως οι ενορχηστρώσεις αποτελούν ένα απαύγασμα της αμερικανικής μουσικής ιστορίας. Το ψιθυρίζω στον Γιάννη Πετρίδη που είναι δίπλα μου και μου το επιβεβαιώνει.

Swing-country-folk-blues-rock… μια ιδιοφυής ανασκόπηση μέσα από πασίγνωστα τραγούδια του σπουδαίου βάρδου που σε σημεία (Blowin’ in the Wind) ηχούν αγνώριστα.
Μετά την εξαιρετική εκτέλεση του It’s Alright Ma (I’m Only Bleeding) αφήνει την κιθάρα και πηγαίνει στο κήμπορντ όπου θα μείνει ως το τέλος.

Είναι γνωστό πως δεν επικοινωνεί με το κοινό όπως και ότι στη σκηνή δεν γίνεται καμιά περιττή κίνηση, δεν ακούγεται καμιά επιπλέον νότα.

Λίγο πριν το φινάλε θα συστήσει τους μουσικούς του και θα παίξει δύο κομμάτια: το Thunder on the Mountain και (αριστουργηματικά) το All Along the Watchtower. Πριν αποχωρήσουν από τη σκηνή στήνονται όλοι σε μια πόζα με τον Dylan στο κέντρο σε στάση που θυμίζει Cab Calloway με κοστούμι Bill Monroe.

Get the picture?
Μυσταγωγία.


Max-Schmeling-Halle
3 May 2007

Set list

1. Absolutely Sweet Marie (Bob on electric guitar)
2. Don't Think Twice, It's All Right (Bob on electric guitar)
3. Just Like Tom Thumb's Blues (Bob on electric guitar)
4. It's Alright, Ma (I'm Only Bleeding) (Bob on electric guitar)
5. The Levee's Gonna Break (Bob on electric keyboard)
6. Desolation Row (Bob on electric keyboard)
7. Honest With Me (Bob on electric keyboard)
8. When The Deal Goes Down (Bob on electric keyboard)
9. Rollin' And Tumblin' (Bob on electric keyboard)
10. My Back Pages (Bob on electric keyboard)
11. Spirit On The Water (Bob on electric keyboard)
12. Tangled Up In Blue (Bob on electric keyboard)
13. Nettie Moore (Bob on electric keyboard)
14. Summer Days (Bob on electric keyboard)
15. Blowin' In The Wind (Bob on electric keyboard)

(encore)
16. Thunder On The Mountain (Bob on electric keyboard)
17. All Along The Watchtower (Bob on electric keyboard)

2 comments:

bidibis said...

Ίσως για να ακούσει, με όλη την έννοια της λέξης, κανείς Bob Dylan θα πρέπει να έχει ζήσει σε παλιότερες εποχές και να είναι κάπως εξοικειωμένος με τον κόσμο της Folk. Για να μαι ειλικρινής δε μου ρχεται πολύ συχνά να βάλω κανά δίσκο του για να τον ακούσω παραδέχομαι πάντως πως είναι μια μεγάλη φυσιογνωμία και στο άκουσμα του ονόματος του και μόνο σε πιάνει ένα δέος. Αν ήμουν εκεί μαζί σας πιο πολύ θα κατέβαλα προσπάθειες να συνειδητοποιήσω ότι βλέπω με τα μάτια μου ένα ζωντανό θρύλο παρά να ακούσω τα τραγούδια του. Ίσως και να χρειαζόταν να μου κάνεις μαύρο το χέρι από τα τσιμπήματα για να επανέλθω στην πραγματικότητα! Θα χα βέβαια και την τιμή α γνωρίσω κι εσένα με τον Πετρίδη που είστε άλλου είδους... θρύλοι ;-) αλλά αυτό είναι άλλο θέμα συζήτησης.


Πριν μερικά ποστ σου έλεγα ότι μα αρέσουν oι killers κι οτι από τους BRMC και τους Kings of Leon δεν περιμένω πολλά πλέον. Για τους δεύτερους, αναφορικά με το τελευταίο τους άλμπουμ, το παίρνω πίσω. Το νέο των BRMC δεν το έχω ακούσει ακόμη...

basik-ly said...

Συμφωνώ για τους Kings of Leon. Πολύ καλό άλμπουμ (30 Ιουνίου παίζουν εδώ, 32 €). Και, ναι, - αν κάνεις ταξίδια για συναυλίες - όντως έχασες. Ίσως την επόμενη φορά...