The Fratellis

Ερώτηση: Πότε ήταν η τελευταία φορά που τα μέλη κάποιου συγκροτήματος υιοθέτησαν ένα κοινό όνομα προκαλώντας αίσθηση στη μουσική σκηνή;
Απάντηση όχλου: RA-MO-NES!!!
Μάλιστα! Σαν να λέμε, δηλαδή, πριν από τριάντα και βάλε χρόνια… Οι Ramones, που διαλύθηκαν επίσημα το 1996…
Ο Jon, o Barry και ο Mince από τη Γλασκώβη διάλεξαν το όνομά τους (που, για όσους δεν γνωρίζουν, στα ιταλικά σημαίνει «αδέρφια») από τη συμμορία στην αγαπημένη τους ταινία The Goonies (πόσοι άραγε θυμούνται τη Cyndi Lauper να ωρύεται στο «The Goonies ‘R’ Good Enough»;) έδωσαν την πρώτη τους συναυλία πριν από δυο χρόνια στην ιδιαίτερη πατρίδα τους, και, αν κρίνω από τους στίχους τους, πρέπει να έχουν ένα warhol-ικό φετίχ με τα παπούτσια.




Οι τρεις αδερφοποιτοί βγαίνουν στη σκηνή και ξεκινάνε με το αθυρόστομο κομμάτι που ανοίγει το έξοχο ντεμπούτο τους Costello Music: Henrietta. Όπως είχε συμβεί και στη συναυλία τον Arctic Monkeys τον Νοέμβριο του 2005, έτσι και τώρα, το μικρό κλαμπ είναι φίσκα στους νεαρούς Βρετανούς που χοροπηδάνε τραγουδώντας. Παρά τις τελευταίες φήμες που τους θέλουν να πετάνε στον αέρα το 1/5 του περιεχομένου, πίνουν όλη τη μπίρα που έχουν στο ποτήρι τους! Μαζί τους ξεσηκώνονται όλοι στο Cuntry (προσέξτε την ορθογραφία) Boys & City Girls.
Ο Mince παίζει τόσο δυνατά (κάποιοι θα διαμαρτυρηθούν στο τέλος ότι η υπερβολική ένταση απέφερε μια θολή μίξη, αλλά όχι εκεί που στεκόμουν εγώ) που ένας roadie αναγκάζεται να σφίξει δυο φορές τα πιατίνια. Ο Barry - που όπως και ο κιθαρίστας / τραγουδιστής φοράει μαύρο μπλουζάκι - κάνει ένα μικρό διάλειμμα για ν’ ανάψει τσιγάρο, κάτι που δεν βλέπεις πλέον συχνά επί σκηνής. Δεν είναι λίγες οι στιγμές που ο Jon θυμίζει John Lennon, ειδικά όταν κρύβεται πίσω από την κολώνα που έχω στο οπτικό μου πεδίο… Πολλοί τους συγκρίνουν με τους συντοπίτες τους Franz Ferdinand, ειδικά σε κάποιες φάνκ απόπειρές τους, άλλοι με τους Supergrass, όταν όμως διασκευάζουν Goldfrapp (Ooh La La) το κάνουν με τρόπο που παραπέμπει κατ’ ευθείαν στους T. Rex. Άφθονο glam, δίχως τον κίνδυνο να ξεπεταχτούν τα καρό αξεσουάρ των Bay City Rollers, υπάρχει και στο Chelsea Dagger που θυμίζει το Tiger Feet των Mud, ενώ τo Whistle For The Choir φανερώνει βαθιές ρίζες στο music hall. Στο Everybody Knows You Cried Last Night θα φέρουν στο νου τους Clash, στο Flathead τους Violent Femmes. Το θέμα του Third Man κάνει ένα διακριτικό πέρασμα από το Vince The Loveable Stoner, παιγμένο βέβαια σε Telecaster και όχι σε zither…
Συνολικά, μια απολαυστική, γεμάτη νεανικές ορμόνες μουσική βραδιά στην τιμή ενός CD. Φεύγοντας ακούγεται το Sweet Caroline του Neil Diamond, αλλά εγώ έχω κολλήσει στα bara bap bara ra ra ra…


Frannz Club, 5. Feb. 07