Γερμανόφωνα Τραγούδια Χωρίς Διαβατήριο - #75

75. Yes, Mr. Brown, 1933, (Paul Abraham, Robert Gilbert, Armin Robinson, Douglas Furber)

            Πρόκειται για ένα τραγούδι από την ομώνυμη, «χαμένη» ταινία με τον Jack Buchanan, που το Βρετανικό Κινηματογραφικό Ινστιτούτο χαρακτηρίζει ως μία από τις 75 πιο περιζήτητες.

            Είχε προηγηθεί το γερμανικό φιλμ Ein bißchen Liebe für Dich (1932), όπου ακούγεται η πρώτη του εκτέλεση σε στίχους του μουσικού εκδότη Armin Robinson, γνωστού και ως Armin Lachenbach Robinson, και Robert Gilbert.

            Ο Robert Gilbert (1899–1978), γιος του επίσης μουσικού Jean Gilbert, υιοθέτησε το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του πατέρα του, αφού το πραγματικό του όνομα ήταν Robert David Winterfeld, ενώ μερικές φορές υπέγραφε και ως David Weber.  Σπούδασε φιλοσοφία και ιστορία τέχνης στο Βερολίνο αλλά γρήγορα φάνηκε το ταλέντο του στη μουσική και άρχισε να συνεργάζεται με τον πατέρα του γράφοντας λιμπρέτα για οπερέτες και στίχους τραγουδιών.  Όταν οι ναζί κατέλαβαν την εξουσία αναγκάστηκε να μεταναστεύσει στο Παρίσι και εν συνεχεία στις ΗΠΑ.  Μετά τον πόλεμο επέστρεψε στη Γερμανία πριν εγκατασταθεί στην Ελβετία, όπου ασχολήθηκε με τη μετάφραση μιούζικαλ όπως τα My Fair Lady, Oklahoma!, Hello Dolly!, Cabaret και Annie Get Your Gun.

            Τη μουσική υπογράφει ο γεννημένος το 1892 στην Αυστροουγγαρία Pál Ábrahám, όπως γραφόταν εκεί το όνομά του, που πήρε τα πρώτα μαθήματα πιάνου από τη μητέρα η οποία ήταν καθηγήτρια μουσικής.  Παρά το ταλέντο του ακολούθησε αρχικά τον τραπεζικό κλάδο, ώσπου η μουσική τον κέρδισε οριστικά.  Στα τέλη της δεκαετίας του ’20 που το Βερολίνο είχε αντικαταστήσει οριστικά τη Βιέννη ως πρωτεύουσα της οπερέτας, ο Abraham, φεύγοντας από τη Βουδαπέστη, το επέλεξε ως τόπο διαμονής.  Η επιτυχία που γνώρισε του επέτρεψε να ζήσει με πολυτέλεια, ξοδεύοντας αρκετά χρήματα ικανοποιώντας το πάθος του, που δεν ήταν άλλο από τον τζόγο.  Γρήγορα, ωστόσο, λόγω της εβραϊκής του καταγωγής αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Γερμανία.  Χωρίς τη σύζυγό του έφυγε για το Παρίσι, από εκεί για το Λονδίνο και μέσω Κούβας, όπου εργάστηκε ως πιανίστας, έφτασε στη Νέα Υόρκη.  Εκεί οι συνθέσεις του θεωρήθηκαν ξεπερασμένες, έπεσε σε κατάθλιψη και σε λίγο διάστημα διαγνώσθηκε με ψυχικές διαταραχές.  Το 1946 μπήκε σε ένα ψυχιατρείο όπου έμεινε για δέκα χρόνια.  Πολλοί λένε ότι έπασχε από σύφιλη στο τέταρτο στάδιο.  Με την άδεια παραμονής του στις ΗΠΑ να έχει λήξει, επέστρεψε στη Γερμανία και συγκεκριμένα στο Αμβούργο, όπου συνέχισε να νοσηλεύεται μέχρι τον θάνατό του, το 1960.

            Ο Βρετανός στιχουργός Douglas Furber (1885-1961) που το απέδωσε στα αγγλικά είναι κυρίως γνωστός από το λιμπρέτο του μιούζικαλ For Me and My Gal, για το οποίο είχε δύο υποψηφιότητες στα βραβεία Tony μετά τον θάνατό του.

            Γνωστές εκτελέσεις του Yes, Mr. Brown είναι αυτές των Jack Buchanan, Ray Noble & his Orchestra και Jack Payne & his Band με φωνητικά από τον Leslie Holmes.

          Το τραγούδι έχει ηχογραφηθεί και με τον τίτλο How Do You Do Mr. Brown? από τις ορχήστρες του Eric Harden (πρόκειται για συλλογικό ψευδώνυμο που χρησιμοποιούσαν διάφορες χορευτικές ορχήστρες της εποχής), Bravour-Tanz-Orchester υπό τη διεύθυνση του Hans Bund


και του Henryk Gold με φωνητικά στα πολωνικά από τον Adam Aston με το ψευδώνυμο Adam Winski.