Γερμανόφωνα Τραγούδια Χωρίς Διαβατήριο - #67

67. Tokyo Melody, 1964, (Helmut Zacharias, Heinz Hellmer, Lionel Bart)

            Ο βιολιστής Helmut Zacharias (1920-2002) έμαθε από τον μουσικό πατέρα του να διαβάζει νότες πριν από την αλφαβήτα.  Σε ηλικία 11 ετών έπαιξε στο ραδιόφωνο το πρώτο του σόλο από ένα κοντσέρτο για βιολί του Μότσαρτ.  Μετά από τις σπουδές του στην Μουσική Ακαδημία του Βερολίνου έγινε μέλος της περίοπτης Βερολινέζικης Ορχήστρας Μουσικής Δωματίου, αλλά καθώς ήταν επηρεασμένος από τους δίσκους του Django Reinhardt με τον Stéphane Grappelli, τον κέρδισε η μεγάλη του αγάπη, η τζαζ.  Το 1941 και ενώ το είδος ήταν απαγορευμένο από τους ναζί ως «παρακμιακό», ο Zacharias ηχογράφησε τον πρώτο του δίσκο.  Οι διακρίσεις άρχισαν να έρχονται η μία μετά την άλλη, συνοδευόμενες από ανάλογη εμπορική ανταπόκριση σε πωλήσεις και συναυλίες.  Στα χρόνια της ακμής του, 1950-1970, συνέθεσε πάνω από 450 τίτλους και ενορχήστρωσε άλλους 1400, με πωλήσεις που ξεπέρασαν τα 14 εκατομμύρια αντίτυπα, ενώ εμφανιζόταν παράλληλα στον κινηματογράφο υποδυόμενος κυρίως μουσικούς.  Η μεγαλύτερη επιτυχία του στις ΗΠΑ ήρθε το 1956 με το When the White Lilacs Bloom Again (#12 στο chart του Billboard).  Έζησε πάνω από 30 χρόνια στην Ελβετία όπου και πέθανε προσβεβλημένος από Άλτσχαϊμερ τα τελευταία χρόνια της ζωής του.

            Ο Heinz Hellmer (1920-2005) δεν είναι άλλος από τον γεννημένο στο Λουξεμβούργο τραγουδιστή Camille Jean Nicolas Felgen που ως στιχουργός χρησιμοποιούσε επίσης τα ψευδώνυμα Jean Nicolas, Lee Montague και Monique Falk.  Ανάμεσα στους στίχους που έγραψε για περισσότερα από 2000 τραγούδια συγκαταλέγονται οι γερμανικές εκδοχές των She Loves You ως Sie liebt dich και I Want to Hold Your Hand ως Komm gib mir deine Hand των Beatles.

            Ο Lionel Bart (1930-1999) είναι γνωστός κυρίως για το μιούζικαλ Oliver!, τη μεταφορά του μυθιστορήματος του Ντίκενς, Όλιβερ Τουίστ.  Έγραψε επίσης επιτυχίες για τον Cliff Richard (Livin’ Doll) και τον Matt Monro (From Russia With Love, από την ομώνυμα ταινία της σειράς James Bond).

            Η Μελωδία του Τόκιο χρησιμοποιήθηκε ως θέμα σε προγράμματα του BBC σχετικά με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1964 που διεξήχθησαν στην ιαπωνική πρωτεύουσα, για πρώτη φορά σε ασιατική χώρα.  Η δημοτικότητα του ορχηστρικού κομματιού με φωνητικές αρμονίες που του προσδίδουν την γιαπωνέζικη χροιά το έφερε στο #9 του καταλόγου επιτυχιών της Βρετανίας.  Το παράδοξο για τον μουσικό που θεωρείτο πως έπαιζε το καλύτερο τζαζ βιολί στον κόσμο, είναι πως η σύνθεση χαρακτηρίζεται περισσότερο από πνευστά παρά από έγχορδα.  Ως Β’ πλευρά στον μικρό δίσκο υπήρχε το Teatime in Tokyo.

            Το Tokyo Melody ηχογράφησαν επίσης ο κιθαρίστας Bert Weedon, 

η Κινέζα ηθοποιός Tsai Chin, ο Gerry Glenn & his Orchestra,

ο Sheridan Hllenbeck

και άλλοι.

            Ο Helmut Zacharias επανήλθε στην επικαιρότητα το 2009, όταν απόσπασμα από μια ηχογράφησή του χρησιμοποιήθηκε ως sample στο τραγούδι Secret Alphabets των Kasabian.  Υπήρξε και πάλι σύνδεση με τη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, αφού πρόκειται για το παραδοσιακό γιαπωνέζικο τραγούδι Sakura Sakura.

Βρετανία

9/64 Helmut Zacharias & his Orchestra