Φίλοι από τη Θεσσαλονίκη που ζουν στην Αθήνα και επισκέφτηκαν τη "συμπρωτεύουσα" το Πάσχα, με ενημερώνουν για τη γνωστή αθλιότητά της. Τα βλέπω κάθε που κατεβαίνω κι εγώ, δεν εκπλήσσομαι με τη διαπίστωση. Αυτή τη φορά όμως μου επιβεβαιώνουν πως και η Αθήνα δεν διαφέρει πολύ.
Ειδικά κάποιοι που ήρθαν από την Αθήνα στο Βερολίνο (μερικοί από αυτούς μάλιστα ζούσαν εδώ πριν 15 χρόνια) μου έλεγαν πως θα ήθελαν να μείνουν εδώ. Χμμμμ...
Έχω αρχίσει να αμφισβητώ πόσο πραγματικά όλοι αυτοί θα ήθελαν διαφορετικές συνθήκες ζωής με όλα όσα αυτές σημαίνουν.
Μιλώντας για μουσική, βλέπω ότι δεν είναι καθόλου συμπτωματική αυτή η παρακμή και απομάκρυνση από το ΡΟΚ των νέων στην Ελλάδα. Σε μια χώρα όπου δεσπόζουν τα λαμόγια και τα λαμόγια wanna be γιατί να πουλάνε (να έχουν απήχηση) πράγματα που υποστηρίζουν έναν διαφορετικό τρόπο ζωής;
Κάποιος φώναξε "Revolution", μα αυτοί εκεί κάτω κατάλαβαν "Eurovision".
4 comments:
Παντού είναι ωραία αρκεί να είναι σε άλλη πόλη...
Πάντα θέλουμε αυτό που δεν έχουμε και ποτέ δεν εκτιμάμε αυτό που έχουμε.
Καλησπέρα
doc
Δόκτωρα,
καλησπέρα κι από μένα. Καιρός να επισκεφτώ το εξαιρετικό blog σου.
είναι που δεν τα μιλάμε καλά τα "ξένα"
πως τολεγε η υπηρέτρια στην ταινία?
"-Κυρία από τώρα δεν θα με φωνάζετε Ασημίνα'
Λαμέ κυρία Λαμέ."
γεια σου basik.
η αλήθεια είναι ότι γενικά η μιζέρια είναι πιο οικεία,αν έχεις μεγαλώσει και μ'αυτή και εννοώ το να ζεις στην Αθήνα.Μήπως γιαυτό και αδυνατεί ο Έλληνας να ζήσει στο Βερολίνο πχ όπως λες?
Πάντως πέρα απο τη μιζέρια της είναι μια πόλη-εξαίρεση σε αρκετά πράγματα, μόνο που κουράζει να πρέπει συνεχώς να τα ανακαλύπτεις.
Post a Comment