Διαβάζω στην Καθημερινή για τον ιδιότυπο πόλεμο συμμοριών (εγώ έτσι αντιλαμβάνομαι τους κουκουλοφόρους, την ΕΛ.ΑΣ, τους λήσταρχους εμπόρους με μηδέν σεβασμό προς τον πελάτη, τα αδίστακτα μηχανάκια και τα αυτοκίνητα-φαλλικές προεκτάσεις που παρκάρουν όπου γουστάρουν), ο οποίος κάποια στιγμή θα ερημώσει το κέντρο της πόλης:
Το κέντρο της Αθήνας βρίσκεται σε μεγάλη κρίση και κατά πολλούς στα πρόθυρα μεγάλης παρακμής. Η ανεξέλεγκτη εγκληματικότητα έχει δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στους εμπόρους της πρωτεύουσας. Το ίδιο και τα συνεχή βίαια επεισόδια από κουκουλοφόρους και άλλους οπαδούς της βίας, οι οποίοι καταστρέφουν ατιμωρητί τις περιουσίες των Αθηναίων. Η όλη κατάσταση γίνεται ακόμη πιο αφόρητη από την έλλειψη καθαριότητας και τη συνεχή αναγραφή συνθημάτων σε κάθε τοίχο της πόλης. Αυτή η Αθήνα διώχνει τους τουρίστες από τους οποίους ζει η χώρα και απωθεί τους καταναλωτές. Αν δεν ληφθούν μέτρα άμεσα το ιστορικό κέντρο θα πεθάνει και το κόστος θα είναι μεγάλο για όλους.
Το μυαλό μου, που ομολογουμένως λειτουργεί με περίεργο τρόπο, πηγαίνει στη Βαλτιμόρη.
Το σίγουρο είναι πως δεν θα υπάρξει μια αντίστοιχη σύνθεση, όπως η ομώνυμη του Randy Newman:
α) Μεταγενέστερη ερμηνεία από τον συνθέτη σε συναυλία:
β) Ίσως η πιο γνωστή εκτέλεση του τραγουδιού από τη Nina Simone:
γ) Μια σχετικά άγνωστη διασκευή από τον Billy Mackenzie:
No comments:
Post a Comment