Without?
Μάλλον With Cigarettes θα έπρεπε να είναι ο τίτλος της πολυβραβευμένης στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ταινίας του Αλέξανδρου Αβρανά.
Ένας καλός μου φίλος, που θεωρεί υποχρέωσή του να με ενημερώνει και τον ευχαριστώ γι' αυτό, μου το έστειλε κι εγώ κάθισα και το είδα.
Καπνός! Πολύς καπνός για το τίποτα, είναι η άποψή μου. Ελλείψει άλλων μέσων οι πρωταγωνιστές καπνίζουν περισσότερο από την Bette Davis και τον Humphrey Bogart μαζί.
Φυσικά, θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς πως πρόκειται για μια κριτική ματιά του σκηνοθέτη στην ελληνική πραγματικότητα. Όμως οι διάλογοι είναι τόσο ψεύτικοι, που θυμίζουν ανάλογους σε βιβλία της ελληνικής γλώσσας για αλλοδαπούς.
Ογδόντα λεπτά με το "σας" και με το "σεις", κι εκείνα τόσο κακά ερμηνευμένα που αναρωτιέται κανείς τι διάολο μαθαίνουν οι Έλληνες ηθοποιοί στις δραματικές σχολές...
Άλλη μια άσκηση ύφους εις βάρος των γηγενών φορολογούμενων.
2 comments:
Θα μου επιτρέψεις να έχω εντελώς διαφορετική άποψη από την δική σου. Η Ταινία του Αβρανά εμένα με καθήλωσε . Θες από χειρισμούς κάμερας και πλάνα , θες από μουσική , ατμόσφαιρα. Μα πάνω απ όλα το Σενάριο . Ναι εγώ το βρήκα και πιστεύω πώς ο καθένας μπορεί να το βρει αρκεί να έχει βιώσει καταστάσεις φθοράς και παρακμής μέσα από μια άρρωστη και τελειωμένη σχέση . Θα μου πεις πρέπει ν αρρωστήσουμε για να την καταλάβουμε? Μα η ίδια η ζωή δεν είναι άρρωστη ?
Δε κρύβω πώς αρχικά είχα τις επιφυλάξεις μου γι αυτό που έβλεπα , ναι μου φάνηκε υπερβολική η κατανάλωση τσιγάρου καθώς και όλα τα έπιπλα , κοστούμια κλπ που μοιαζαν βγαλμένα από την εποχή της γιαγιάς μου . Μέσα όμως απ όλες αυτές τις υπερβολές και το παρακμιακό σκηνικό καταφέρνει να μεταδώσει στο θεατή όλα αυτά που θέλει να πει .
Κώστα, σεβαστή η γνώμη σου. Κι άλλοι μου έχουν πει τα ίδια ή παρόμοια. Χαίρομαι πάντα όταν κάποιος απολαμβάνει ένα έργο (τέχνης), μια παράσταση, έναν πίνακα, μια installation... διότι τι θα ήταν όλα αυτά χωρίς τον θεατή;
Η κάμερα δεν με εντυπωσίασε καθόλου. Τι να με εντυπωσιάσει και γιατί; Τα πλαγιαστά κάδρα εν έτει 2008; Αναφορικά με το σενάριο, όπως θα διαπίστωσες από το ποστ μου, δεν έχω την παραμικρή ένσταση. Κατάλαβα μια χαρά τι ήθελε να πει. Απλά διαφώνησα (και για λόγους αισθητικής) ως προς τον τρόπο.
Όχι ΔΕΝ μου άρεσε η απαγγελία των λιγοστών διαλόγων (ούτε βρήκα νοήμα στην εξεζητημένη προφορά που ούτως ή άλλως έχει ο Γιάνναρης), και όπως τόνισα, η χρήση του πληθυντικού είναι εντελώς ψεύτικη και εκτός ελληνικής πραγματικότητας.
Φυσικά, κατά μία λογική, η ταινία θα μπορούσε να διαρκέσει επ' άπειρον. Να γίνει π.χ. ένα σίριαλ δύο ετών για να δούμε και στη διάρκεια (ίσως και με μεγαλύτερη αληθοφάνεια) μια σχέση "άρρωστη και τελειωμένη", όπως λες.
Ε, και;
Post a Comment