Αναζητώντας τη Χαμένη Απόλαυση της Ακρόασης

Πριν από δύο χρόνια, σε μια από τις τελευταίες κουβέντες που είχα μ´ έναν φίλο στη Θεσσαλονίκη, μεταξύ άλλων μού είχε εξομολογηθεί την παραίτησή του από τη δισκογραφική ενημέρωση. “Κυκλοφορούν τόσα σκουπίδια”, μού είχε πει, “που δεν είσαι σε θέση να ξεχωρίσεις τι αξίζει πραγματικά. Θυμάμαι, κάποτε αγοράζαμε έναν δίσκο στις τόσες και δεν τον βγάζαμε από το πικάπ αν δεν τον μαθαίναμε απ´ έξω. Άσε την ευλαβική μελέτη των εξωφύλλων... Τώρα τα περιοδικά και οι εφημερίδες προσφέρουν τα ακούσματά μας, αδιάφορα ως επί το πλείστον. Μπορεί να έχουμε ν´ αλλάζουμε μουσικά πλαίσια ανάλογα με τη διάθεσή μας, όμως αυτή δεν αλλάζει. Πάντα μάς λείπει κάτι, ποτέ δεν είμαστε ευτυχισμένοι!” Μερικούς μήνες αργότερα ο φίλος μου εγκατέλειψε τα εγκόσμια για να γίνει καλόγερος σε μια μονή του Αγίου Όρους, όπου υποθέτω πως βρίσκεται μέχρι σήμερα.

Δεν μπορώ παρά να συμμεριστώ την κοσμική αγωνία του. Πού να βρεις χρόνο να ξεδιαλύνεις ανάμεσα σε τόση σκαρταδούρα κάτι που αξίζει - αν όχι εν γένει, γιατί ποιος είσαι στο φινάλε να αφορίζεις; -, κάτι που να σου ταιριάζει, έναν καλλιτέχνη που θα ψιθυρίσει στις πιο ανήλιες γωνιές του μυαλού σου ή που θα ουρλιάξει στα εσώψυχά σου. Και που θα αποφασίσεις να τον παρακολουθήσεις, όπως έκανες παλιότερα με τον David Bowie, τους Talking Heads, τον Nick Cave, τον Marc Almond, τον Tom Waits, τους Smiths / Morrissey, τον David Sylvian, τ... (συμπληρώστε τα ονόματα της αρεσκείας σας). Το χαμηλό κόστος του CD (άσχετα αν μοσχοπουλιέται) μάς έφερε αντιμέτωπους μ´ έναν υποτιθέμενο πλουραλισμό (βλ. σαβούρα), ακόμη χειρότερο, λόγω της παγκοσμιότητάς του, από την “ελεύθερη” ραδιοφωνία. Οι εταιρείες, χωρίς να ρισκάρουν, είναι σε θέση να κυκλοφορούν τα γρατσουνίσματα του καθενός. Από την άλλη όμως, ποιος έχει τη διάθεση να δώσει πίστωση χρόνου σε κάποιον που το ντεμπούτο του δεν είναι ισάξιο του “Sgt. Pepper’s”; Κι αν ακόμη ανήκει κανείς στα “ψώνια”, που όντως θεωρούν υποχρέωσή τους την ενημέρωση σε βαθμό υστερίας, πού βρίσκεται πλέον η απόλαυση;

Πού βρίσκεται ο χρόνος για την απόλαυση της ακρόασης;


Το κείμενο αυτό γράφτηκε πριν από δέκα χρόνια ακριβώς.