Δεν κοιμήθηκα καλά για δεύτερο συνεχόμενο βράδυ. Ξύπνησα νωρίς και έμεινα στο κρεβάτι στο ναρκωμένο μεταίχμιο που μου προκάλεσε πονοκέφαλο.
Ώσπου να συνέλθω είχε έρθει η ώρα να στρωθώ στη δουλειά. Στο διάλειμμα έκανα ψώνια. Μέχρι να επιστρέψω στο σπίτι, μου είχε τηλεφωνήσει η μισή οικογένεια. Μαγείρεψα κάτι απλό (ρύζι με λαχανικά) όση ώρα μιλούσα στο τηλέφωνο. Άκουσα την εκπομπή του Γ.Π. και ενημερώθηκα πως αύριο και μεθαύριο η Ελλάδα ανάμεσα στις άλλες ελλείψεις δεν θα έχει ούτε ραδιόφωνο! Πόσο χαίρομαι που είμαι μακριά.
Ο καιρός είναι περίεργος. Το πρωί έχει λιακάδες και μετά τη δύση πέφτει χιονόνερο. Σήμερα παρέμεινε στεγνός, αλλά το βράδυ που επέστρεφα με το ποδήλατο, πάγωσα.
Όταν μου τηλεφωνεί η Ε. από τη Θεσσαλονίκη, αντιλαμβάνομαι τη ραγδαία οπισθοδρόμηση της πόλης (και τη δική της).
Προσπαθούσα να της εξηγήσω τον φασισμό της πλειοψηφίας στην ελληνική κοινωνία. Μια κοινωνία που δεν δέχεται επ’ ουδενί το διαφορετικό της μειοψηφίας. Και επειδή ακριβώς δεν έχει το υπόβαθρο (ούτε και τη διάθεση) να σκεφτεί, το καπελώνει σκοταδιστικά.
Αυτή η άποψη φαίνεται και στις αποφάσεις της (δήθεν δημοκρατικής) πολιτείας, η οποία δεν μπορεί να το προστατέψει. Διότι, τι άλλο μαρτυρά η επίσημη απαγόρευση στα γήπεδα των οπαδών της ομάδας που παίζει εκτός έδρας; Η μειοψηφία χάνει.
Βεβαίως και φταίει το γεγονός πως οι πολίτες αυτής της χώρας γαλουχούνται αποκλειστικά με την παραμύθα του… γονίδιου του νικητή. Δεν υπάρχει κουλτούρα ήττας πουθενά, δεν υπάρχει καν ευ αγωνίζεσθαι, δεν υπάρχει πόλεμος που να μην ήταν δικαιολογημένος γι’ αυτό το δοξασμένο έθνος που δεν ηττήθηκε ποτέ (σχεδόν)!
Έτσι, έχει φτάσει η κάθε κυράτσα να έχει άποψη περί αισθητικής, να καθορίζει τι «πρέπει» και τι «απαγορεύεται». Αν πριν από 20-30 χρόνια οι χήρες που έβαφαν τα μαλλιά τους ήταν μονολεκτικά «πουτάνες», η κοινωνία πέρασε σταδιακά στον κακοχαρακτηρισμό εκείνων που δεν τα βάφουν! Η πλειοψηφία κερδίζει.
Πριν κοιμηθώ μίλησα με τον Δ. που είχε πάει στον Ιανό και μου περιέγραψε την παρουσίαση της Λένας Πλάτωνος. Ύστερα πήρα και τον Τ. που ήταν επίσης εκεί και έτσι απέκτησα κι εγώ μια αρκετά καλή εικόνα του τι συνέβη.
2 comments:
Ζουμε στη δημοκρατια της ακροαματικότητας!
Εχουμε πολλές κατηγορίες ιδεολόγων στην Ελλάδα που η κάθε μία φτιάχνει και τη δική της λίστα με προβλήματα για να τσακωνόμαστε, με εχθρούς και μειοψηφίες να μισούμε. Το αποτέλεσμα είναι να είμαστε διαρκώς σε μια κατάσταση ωχαδελφισμού, και στο τέλος δεν γίνεται τίποτα. Αδύνατον να σκεφτεί κανείς λογικά μέσα σ' αυτό το περιβάλλον. Πρέπει να βρεί απόσταση να μπορέσει να σκεφτεί, να ηρεμήσει.
Post a Comment