Somebody's Crying

Έξω έχει απίστευτη ζέστη. 25 βαθμούς και πολύ ήλιο. Μόλις είδα το Fracture. Δεν ήταν κακό. Ο Anthony Hopkins επιστρέφει σε ρόλο περίπου Hannibal. Δίχως τα κανιβαλικά...

Τις τελευταίες βδομάδες τρέχω σαν αλαφιασμένος, όχι για καλό. Πηγαίνω φίλους σε γιατρούς, τους επιστρέφω, πηγαίνω στη δουλειά μου, σχολιάζω σε μπλογκ, γράφω στο δικό μου…

Μιλάω με φίλες και φίλους στο τηλέφωνο… Αναμένω… Υπομένω… Δύσκολες μέρες. Ενδιάμεσα παίζει μουσική χωρίς να την ακούω πάντα.

Σήμερα θα βρεθώ με φίλους από τρεις ηπείρους. Ο Mick Harvey δίνει συναυλία με τη Lisa Germano. Ευκαιρία να ξανασυναντήσω κόσμο που έχω καταλήξει να βλέπω μόνο σε ζωντανές εμφανίσεις...

Άλλες φορές θα χαιρόμουν από μέρες πριν. Τώρα δεν έχω ιδιαίτερη διάθεση, αλλά θα πάω… Κι ας ελπίσω ότι θα ξεχαστώ…

Από το CD ακούγεται η Patty Griffin και το Nobody’s Crying. Εμένα μου λες...