Παρακολουθώ ARD, ZDF, ακούω BBC, ρίχνω ματιές στο TELE 5 (πουθενά δεν εκφέρονται σχόλια σε πρώτο πληθυντικό όπως "η εθνική μας", "κερδίσαμε" κ.λπ. δεδομένου ότι οι άνθρωποι έχουν επίγνωση πως απευθύνονται σε πολυπολιτισμικές κοινωνίες), και αντιγράφω από την ιστοσελίδα του - ίσως (;) - πιο εθνοφασιστικού ΚΡΑΤΙΚΟΥ φορέα ραδιοτηλεόρασης στη Δυτική Ευρώπη:
Παρών στην μεγάλη αυτή διάκριση του ελληνικού αθλητισμού ήταν και ο υφυπουργός αθλητισμού, Γιώργος Ορφανός ο οποίος στην σύντομη δήλωσή του επεσήμανε. "Είμαστε στην κορυφή του κόσμο και υπερήφανοι για αυτή την ομάδα. Ευχαριστούμε για την τεράστια παρουσία, για τις δυνάμεις τους και πιστεύουμε πως το μέλλον του ελληνικού μπάσκετ τους ανήκει".
Αν ο κύριος Ορφανός έχει διαφορετικό ορισμό ΚΑΙ της κορυφής, ας μας τον δώσει να ξέρουμε. Προφανώς, όμως, είχε ήδη στο μυαλό του τι θα έλεγε ΑΝ (που για πολλούς δεν ήταν παρά ένα ΟΤΑΝ, και θα 'θελα να 'βλεπα τις βιαστικές αλλαγές στα γραπτά τους) η Εθνική Ελλάδας κέρδιζε το χρυσό μετάλλιο, και επειδή μάλλον δεν διακρίνεται για την ευστροφία και την ευελιξία του, το ξεστόμισε.
Θα ακουστούν κι άλλα, πολλά ευτράπελα.
4 comments:
Μα φυσικά και δεν άλλαξαν τίποτα. Έχεις την τύχη να μην ακούς / βλέπεις και ελληνική TV; Απ'ότι είδα για λίγη ώρα, μετά τον αγώνα, είχαν υπότιτλους του στυλ "Χρυσή Επιτυχία". Τώρα που το σκέφτομαι θα μπορούσε να είναι και... "Χρυσή Αυγή (του Ελληνικού αθλητισμού)".
Ουδέν κακόν αμιγές καλού τελικά. Θα περιοριστούν οι... ελληνο-ψυχο-λογίες των περιφερόμενων κάφρων.
μια ωραια εικονα: αλ.σβωλου και τα νιατα της ελλαδας με την ελληνικη σημαια στην πλάτη, μπουκάρουν στις σουβλακερι και με το εθνικο φαγητο γλυκαινουν την πικρα της δευτερης θεσης.μερικες φορες η μη επιτυχια(!!!) ειναι χρησιμότερη της αποτυχίας. λυπάμαι τα μπουζουξιδικα που λογω των ακυρώσεων δεν θα γιορτάσουν οπως τους επρεπε την ... εθνικη επιτυχία. Ευτυχώς...
Μιλώντας για "περιφερόμενους κάφρους" να ορισμένοι. Και κατά τους πανηγυρισμούς για τη νίκη στο Ευρ. Πρωτ. Ποδοσφαίρου είχα την εντύπωση ότι είχαν μαζευτεί πολλοί "χρυσαυγίτες" στο κέντρο, οργανωμένα και με πρωταγωνιστικό ρόλο. Μάλλον ήταν έτοιμοι και τώρα.
Ναι, "η ελληνική ψυχή" και "η ισπανική ψυχάρα", μετριούνται με το αποτέλεσμα ενός αγώνα μπάσκετ!
Ας κάνουν γαργάρα τις μπαρούφες τους όσοι υπερφίαλοι ήθελαν τους Ισπανούς να χορεύουν συρτάκι στην Ιαπωνία κι όσοι σχιζοφρενείς επικαλούνται το αθάνατο αρχαίο πνεύμα του "ευ αγωνίζεσθαι" τρίβοντας παράλληλα τα χέρια τους όταν ο αντίπαλος χάνει το ατού του.
Αλλά οι Ελληνάρες του μύθου της ελληνικής ψυχής, είναι τόσο μικρόψυχοι που θα προσπαθήσουν να αποδείξουν το αργυρό ανώτερο του χρυσού παρά να παραδεχτούν ως άντρακλες (τρομάρα τους) την - ναι, ταπεινωτική - ήττα.
Ένα παιχνίδι ήταν όλο κι όλο! Ένα ΠΑΙΧΝΙΔΙ!
Post a Comment