Χουλιγκανιστάν

Στο γνωστό - άγνωστο εκείνο κράτος (;), στα Νότια Βαλκάνια, βασιλεύει (κάθε Σαββατοκύριακο και επισήμως) ο χουλιγκανισμός. Οι οπαδοί (όσοι δεν πρόλαβαν να σκοτωθούν στην εθνική οδό οδηγώντας με μοναδικό εφόδιο το δίπλωμα που αγόρασαν) μεταλαμπαδεύουν το απαράμιλλο ήθος τους σπάζοντας, ρημάζοντας, προπηλακίζοντας… Οι παράγοντες ακολουθούν παρόμοιες μεθόδους διαπληκτιζόμενοι, χειροδικώντας, προβάλλοντας απροκάλυπτα τον ρατσισμό που μέχρι τούδε μοιραζόντουσαν μόνο με τους οικείους τους… Οι ραδιοφωνικοί ρεπόρτερ (υπέρμαχοι της απονομής δικαιοσύνης αλλά όχι και εις βάρος της ομάδας τους) εξωραΐζουν τα συμβάντα και σχολιάζουν τα ονόματα ποδοσφαιριστών (πάντα αλλοδαπών) που τους φαίνονται αστεία - όπως ακριβώς έκαναν στο Δημοτικό - και επιμένουν ότι ο επιθετικός ήταν «λίγο οφσάιντ». Τη Δευτέρα κάποιοι «δημοσιογράφοι» διαρρηγνύουν τα σινιέ ιμάτιά τους αντί των κουρελούδων στις οποίες γράφουν, ενώ οι τηλεοπτικοί συνάδελφοί τους, αγανακτισμένοι (υποτίθεται) από τη ζούγκλα του διημέρου, ιδρώνουν στα κλιματιζόμενα στουντιο-δικαστήρια προκειμένου να πλησιάσουν «επικοινωνιακά» το ποίμνιό τους ("τηλεθεατές" λένε ακόμη κάποιοι), δημιουργώντας το δικό τους χάος αμφισβητώντας αποφάσεις διαιτητών (;), (πραγματικών ;) δικαστών, πολιτικάντηδων… Ο τελευταίοι επιμένουν στα παράθυρα (που οι ίδιοι χαρακτηρίζουν «απαράδεκτα») πως συνέλαβαν εκπληκτικής αποτελεσματικότητας νομοσχέδια (μόνο οι πραγματικοί υπεύθυνοι τους διαφεύγουν μονίμως) που η εφαρμογή τους θα εξαλείψει ως πανάκεια όλα τα προβλήματα του τόπου, λες και ως εκείνη την ώρα δεν υπήρχαν νόμοι... Προς το τέλος της βδομάδας ξεχνιούνται απαξάπαντες στον βωμό του σκυλάδικου για χάρη του κεφιού και εν ονόματι της βαθιά πολιτικοποιημένης στάσης «εμείς θα τα λύσουμε όλα;». Στα ρεπορτάζ της επόμενης Δευτέρας τα ίδια θέματα, ίσως λίγο καλύτερα εκφωνημένα λόγω επανάληψης. Και με φωτεινό παράδειγμα τις προηγούμενες γενιές, εξακολουθούν με απαράμιλλο ζήλο να κοσκινίζουν εξαργυρώνοντας την οιαδήποτε θεσούλα τους…