«Το Βερολίνο θέλει να παίρνω ναρκωτικά», λέει ο Airen. Μπλεγμένος, άθελά του, στο λογοτεχνικό σκάνδαλο της περασμένης χρονιάς, όταν η Helene Hegemann χρησιμοποίησε αποσπάσματα από το πρώτο του βιβλίο Strobo στο δικό της Axolotl Roadkill, δίχως να αναφέρει από που προέρχονται, ο Airen επιστρέφει με το καινούριο του βιβλίο Ι am airen man -τίτλος που παραπέμπει στο τραγούδι «Iron Man» των Black Sabbath.
Το Strobo είναι ένα βιβλίο που θα είχε περάσει απαρατήρητο αν δεν μεσολαβούσε η αντιγραφή μερικών εδαφίων του στο πρώτο μυθιστόρημα της Χελένε Χέγκεμαν. Οσο κι αν πολλές θεωρίες επιμένουν στη διακειμενικότητα (intertextuality), η λογοκλοπή είναι σήμερα πιο επίκαιρη από κάθε άλλη φορά, όπως φανερώνει ο δημόσιος διάλογος που γίνεται τον τελευταίο καιρό στη Γερμανία και που φαίνεται πως ήλθε την κατάλληλη ώρα να αντικαταστήσει τις σχετικές με τον ιστότοπο WikiLeaks συζητήσεις. Ασφαλώς και δεν είναι καινούριο φαινόμενο, ούτε είναι λίγοι εκείνοι που οικειοποιούνται ανερυθρίαστα λέξεις, φράσεις ή ακόμη και ολόκληρες παραγράφους άλλων. Πρόκειται όμως για μια τακτική που, αν και δεν χαρακτηρίζεται εγκληματική, αποδοκιμάζεται για λόγους ηθικής και όταν αποκαλύπτεται, έχει, συνήθως, συνέπειες. Πριν από μερικές εβδομάδες, προκλήθηκε σάλος στη Γερμανία με αφορμή τον εντοπισμό τμημάτων από δημοσιεύσεις άλλων που ο υπουργός Αμυνας της χώρας Καρλ-Τέοντορ τσου Γκούτενμπεργκ είχε αντιγράψει και ενσωματώσει στη διατριβή του, δίχως να αναφέρει τις πηγές. Η αφαίρεση του τίτλου τού «Δόκτορα» που πρότεινε ο ίδιος ο Γκούτενμπεργκ, φάνηκε πως δεν ήταν αρκετή για την ευαισθητοποιημένη κοινωνία. Ακαδημαϊκοί έκαναν λόγο για «εξαπάτηση» και «κοροϊδία» και ύστερα από έντονες διαμαρτυρίες (20.000 υπογραφές από υποψήφιους διδάκτορες μέσα σε τρεις μέρες) αναγκάστηκε να παραιτηθεί από το αξίωμά του, παρότι στις δημοσκοπήσεις παρέμεινε δημοφιλέστατος. Και ενώ το σκάνδαλο του πρώην υπουργού κοντεύει να ξεχαστεί, αξίζει να σταθεί κανείς στο γεγονός πως, αν μη τι άλλο, κάποιοι διαθέτουν ακόμη ευθιξία και δεν διακατέχονται από μια τάση μόνιμης άρνησης, την οποία εναλλάσσουν με τη διαρκή τους προσπάθεια διαστρέβλωσης της πραγματικότητας και παραπλάνησης της κοινής γνώμης.
Ευθιξία και μεταμέλεια έδειξε και η νεαρή συγγραφέας Χελένε Χέγκεμαν (γεννήθηκε το 1992 στο Φράιμπουργκ), η οποία δήλωσε πως ήταν «δείγμα εγωισμού και απερισκεψίας» που δεν φρόντισε να μιλήσει με τον Airen πριν ενσωματώσει τα κείμενά του στο δικό της, πολύ πετυχημένο, μεταφρασμένο εν τω μεταξύ σε 15 γλώσσες, πρώτο μυθιστόρημα. Ο πλέον αναγνωρίσιμος κριτικός λογοτεχνίας στη Γερμανία, Μαρσέλ Ράιχ-Ρανίτσκι τής παραστάθηκε υποστηρίζοντας πως η αντιγραφή είναι συνηθισμένο φαινόμενο στη λογοτεχνία, ακόμη και ανάμεσα στους καταξιωμένους συγγραφείς, αναφέροντας τα παραδείγματα του Χάινε και του Μπρεχτ. Ακολούθησαν και άλλοι που την υπερασπίστηκαν, βασιζόμενοι κυρίως στο πολύπλευρο ταλέντο της. Το 2007 η συγγραφέας ήταν μόλις 17 ετών, όταν είδε το πρώτο της θεατρικό έργο να ανεβαίνει σε μια σκηνή του Βερολίνου, έναν χρόνο αργότερα ολοκλήρωσε το σενάριο που είχε ξεκινήσει σε ηλικία 14 ετών και σκηνοθέτησε το φιλμ Torpedo, που παίχτηκε με επιτυχία στους κινηματογράφους, έχοντας κερδίσει το βραβείο Max Ophuls, ενώ συμμετείχε και ως ηθοποιός στο φιλμ Deutschland 09. Ωστόσο, η θέση της Χέγκεμαν επιβαρύνεται και από άλλες αποκαλύψεις, στις οποίες συγκαταλέγονται και οι στίχοι του τραγουδιού «Fuck You» των Archive, που παραθέτει μεταφρασμένους στο βιβλίο της, αποκρύπτοντας την προέλευσή τους. Ο εκδοτικός οίκος Ullstein φρόντισε να διορθώσει την κατάσταση αναφέροντας όλες τις πηγές στη δεύτερη έκδοση του βιβλίου, ενώ προθυμοποιήθηκε να αναλάβει τα έξοδα της έκδοσης του Strobo σε μορφή βιβλίου τσέπης. Τόσο ο Airen όσο και ο εκδότης του δήλωσαν ότι εκτιμούν το μυθιστόρημα της Χέγκεμαν και συμβιβάστηκαν με μια χρηματική αμοιβή πριν η υπόθεση φτάσει στα δικαστήρια.
Εχοντας σπουδάσει Οικονομικά και Διοίκηση επιχειρήσεων, ο γεννημένος το 1981 Airen (δεν έχει δημοσιεύσει ποτέ το πραγματικό του όνομα) αποφάσισε να ασχοληθεί με τη συγγραφή ξεκινώντας από το blog του, όπου κατέγραφε τις εμπειρίες του από το βερολινέζικο κλαμπ «Berghain», την εποχή που το περιοδικό DJ Mag το ανακήρυττε «καλύτερο κλαμπ του κόσμου» με βάση την ψήφο των διασημότερων ντισκ-τζόκεϊ της υφηλίου. Αν και έχουν περάσει δύο χρόνια από τότε που η βίβλος των απανταχού φίλων του χορού δημοσίευσε τη λίστα όλων εκείνων των ονομάτων που το αποκάλεσαν «ναό της μουσικής τέκνο και house», «τόπο προσκύνησης» αλλά και «πηγή έμπνευσης», το «Berghain» εξακολουθεί να γνωρίζει επιτυχία, αφού κάθε Σαββατοκύριακο που ανοίγει σχηματίζονται ουρές μπροστά από την είσοδό του, με κόσμο που έχει έλθει από διάφορα σημεία της Ευρώπης προκειμένου να εκτονωθεί.
Αρχικά, ο Airen σκόπευε να γράφει στο μπλογκ του για τα μυστικά της εταιρείας στην οποία δούλευε ως σύμβουλος επιχειρήσεων, διατηρώντας τη φύση του «αποστασιοποιημένου συνεργάτη» και του «ανένταχτου» στον κόσμο του χρήματος. Αλλωστε, στην εφηβεία του θεωρούσε τον εαυτό του «κομμουνιστή». Η εταιρεία αυτή ήταν που του πρόσφερε τη θέση στο Μεξικό και ο Airen δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη. «Θα μπορούσα να είχα μείνει στο Βερολίνο, αφού κι εκεί υπήρχε δουλειά για μένα, αλλά ήθελα να φύγω γιατί ένιωθα πως η ζωή μου δεν άξιζε τίποτε. Η πόλη αυτή σε οδηγεί στα άκρα. Ηθελα να ξεκινήσω κάτι καινούριο...», λέει.
Το Strobo κυκλοφόρησε αρχικά σε χίλια αντίτυπα από τον μικρό βερολινέζικο εκδοτικό οίκο SuKuLTuR και πρόκειται για μια επεξεργασμένη μορφή των όσων είχε δημοσιεύσει στο μπλογκ του. Συμπτωματικά, ένας άλλος μπλόγκερ από το Μόναχο με το ψευδώνυμο Deef Pirmasens ήταν αυτός που διαπίστωσε τις ομοιότητες κάποιων κεφαλαίων του με το μυθιστόρημα της Χέγκεμαν.
Τώρα γνωρίζει επιτυχία με το δεύτερό του βιβλίο, Ι am airen man (εκδόσεις Blumenbar), στο οποίο διηγείται μια ακραία προσωπική ιστορία που εξελίσσεται στο Μεξικό, όπου έμεινε για ένα διάστημα πριν από λίγα χρόνια και όπου έχει στο μεταξύ επιστρέψει για να ζήσει με τη μεξικάνα σύζυγό του και τον γιο τους. Οι κριτικές το θεωρούν πιο δυνατό εστιάζοντας στην πυκνή του γραφή, την ωμή γλώσσα, τις κοφτές προτάσεις. Χαρακτηρίζεται από πολλές αναφορές στα ναρκωτικά και ιδιαίτερα ρεαλιστικές περιγραφές σεξουαλικών περιπτύξεων με άνδρες, γυναίκες και τραβεστί... «Ζούμε μόνο μία φορά, πρέπει να απελευθερωθούμε από κάθε απαγόρευση. Πρέπει να γευτούμε κάθε εμπειρία...», αναφέρει σε μια συνέντευξή του και ισχυρίζεται πως «το πιο ερεθιστικό πράγμα είναι να χαίρεσαι τη ζωή. Ολα μπορούν να συμβούν. Υπάρχουν όρια και ηθικές εντολές που συνήθως σε περιορίζουν, αλλά έχεις πάντα τη δυνατότητα να αποφασίσεις να πας ενάντια στο ρεύμα. Είναι μια γιορτή των δυνατοτήτων που σου δίνει το νεαρόν της ηλικίας».
Εδώ και αρκετό καιρό ο Airen σταμάτησε το μπλογκ του και μόλις πρόσφατα ανέλαβε να γράφει σε ένα καινούριο, με τίτλο «Attacke Azteka», στον ιστότοπο του περιοδικού Musikexpress, ενώ κατά καιρούς δημοσιεύει και στην έγκριτη εφημερίδα Frankfurter Allgemeine.
