Τελικά, παρά τις πάμπολλες Κασσάνδρες που έβλεπαν τον Ολυμπιακό (πφφφ) και την AC Milan να προκρίνονται εις βάρος της Saint Etienne και της Werder αντίστοιχα, τα προγνωστικά αντιστράφηκαν!
Πέρα από αυτό το γεγονός όμως, είναι θαυμάσιο να βλέπεις πόσο πολιτισμένα μπορούν να χαίρονται ορισμένοι φορείς κάποιων κρατών. Με δυο λόγια, το κανάλι ARD δεν έδειξε καν στιγμιότυπα από την αναπάντεχη εμφάνιση της Werder Βρέμης στο Μιλάνο, όπου η γερμανική ομάδα απέκλεισε το τοπικό φαβορί, ισοφαρίζοντας στα τελευταία λεπτά. Προκρίθηκε με το επί πλέον εκτός έδρας γκολ, αφού το πρώτο ματς είχε λήξει 1-1.
«Οι Ιταλοί ζητούσαν πολλά για την αναμετάδοση του αγώνα και ήταν ανένδοτοι στο να πουλήσουν μόνο μια συρραφή από στιγμιότυπα», δήλωσε ο παρουσιαστής της αθλητικής εκπομπής, αναφέροντας απλώς το αποτέλεσμα. Ούτε ανόητοι φανατισμοί, ούτε γελοίες προδικάσεις αποτελεσμάτων. Πολιτισμός.
Άραγε πληρώνουν δικαιώματα οι αντίστοιχες εκπομπές καναλιών όπως του (παράνομου) ΣΚΑΪ;
Friday, February 27, 2009
Saturday, February 21, 2009
"Gabriel"
Χτες το μεσημέρι οδηγούσα προσεκτικά στο παγωμένο Βερολίνο. Μπορεί οι υπηρεσίες του δήμου να είχαν κάνει καλά τη δουλειά τους στις κεντρικές οδικές αρτηρίες, οι μικροί πλακόστρωτοι δρόμοι, ωστόσο, και ειδικά κάποιες ανήλιες γωνίες τους, έκρυβαν ακόμη κινδύνους.
Άκουγα ραδιόφωνο, το RadioEins συγκεκριμένα, όταν ξαφνικά ακούστηκε μια μικρή συνέντευξη με τον Marc Almond και εν συνεχεία αυτό εδώ το κομμάτι, με τον Michael Cashmore από τους Current 93.
Επιστρέφοντας στο σπίτι, το αναζήτησα στο YouTube και το άκουσα πάμπολλες φορές. Παράλληλα έψαξα και βρήκα πληροφορίες για την ενδιαφέρουσα φυσιογνωμία του Eric Stenbock, αφού δικό του είναι το ποίημα "Gabriel".
Χαίρομαι ιδιαίτερα που θα τον ξαναδώ μετά από χρόνια στις 12 Μαρτίου.
Άκουγα ραδιόφωνο, το RadioEins συγκεκριμένα, όταν ξαφνικά ακούστηκε μια μικρή συνέντευξη με τον Marc Almond και εν συνεχεία αυτό εδώ το κομμάτι, με τον Michael Cashmore από τους Current 93.
Επιστρέφοντας στο σπίτι, το αναζήτησα στο YouTube και το άκουσα πάμπολλες φορές. Παράλληλα έψαξα και βρήκα πληροφορίες για την ενδιαφέρουσα φυσιογνωμία του Eric Stenbock, αφού δικό του είναι το ποίημα "Gabriel".
Χαίρομαι ιδιαίτερα που θα τον ξαναδώ μετά από χρόνια στις 12 Μαρτίου.
Friday, February 20, 2009
Τα Αμερικανάκια και ο Δαρβίνος
Τι έχει να πει επί του θέματος η εθνική Τουρκοφάγος και Αντιαμερικανίδα, Λιάνα;
Δεν περιμένω βέβαια να ερυθριάσει (μια βαμμένη κόκκινη άλλωστε, θα ήταν αδύνατον), όπως δεν περιμένω να καθίσουν ούτε στιγμή να σκεφτούν όλα αυτά τα τσουτσέκια που το παίζουν (φωτεινοί) παντογνώστες.
Δεν περιμένω βέβαια να ερυθριάσει (μια βαμμένη κόκκινη άλλωστε, θα ήταν αδύνατον), όπως δεν περιμένω να καθίσουν ούτε στιγμή να σκεφτούν όλα αυτά τα τσουτσέκια που το παίζουν (φωτεινοί) παντογνώστες.
Monday, February 16, 2009
Με ποιό λαό;
Έπρεπε να είστε εδώ κατά τη διάρκεια της Berlinale, για να δείτε όλο αυτό το τριτοκοσμικό θεριακλίκι, που γίνεται πλέον πιο αισθητό μετά την απαγόρευση του καπνίσματος, και να αναρωτηθείτε: "Με ποιον λαό θα πάει μπροστά η Ελλάς;"
Μ' αυτά τα άτομα, που υποτίθεται ανήκουν στον χώρο του "πολιτισμού", τα οποία "ζήτησαν ειδική άδεια" (από εκεί που συνήθως τη ζητάει ο Έλλην: τον εαυτό του) για να μετατρέψουν την Kaisersaal, όπου δόθηκε η δεξίωση του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου σε τεκέ;
Απολίτιστα τραμπούκικο αίσχος.
Saturday, February 14, 2009
Tuesday, February 10, 2009
59η Berlinale - A
Αν τύχει και βρεθείτε στην Potsdamer Platz, είναι πολύ πιθανόν να ακούσετε ελληνικά σε διάφορα πηγαδάκια έξω από τους βασικούς κινηματογράφους που φιλοξενούν την 59η Berlinale. Θα προέρχονται από τους αποσταλμένους διαφόρων εντύπων, αγοραστές ταινιών, καλλιτέχνες ενός ευρύτερου φάσματος και... κολαούζα.
Το 95% είναι καπνιστές. Στην κατανάλωση καπνού συναγωνίζονται μόνο με τους "ούνα φάτσα, ούνα ράτσα" γείτονές τους. Εννοώ ασφαλώς τους Τούρκους, με τους οποίους, περιέργως πώς, δεν θέλουν να συγκρίνονται. Κόμπλεξ; Πού να δείτε και πώς κυκλοφορούν. Θλιβερές ιστορίες, υλικό για πολλές ταινίες...
Από το - παράλληλο του διαγνωνιστικού - τμήμα ΠΑΝΟΡΑΜΑ είδα μέχρι στιγμής τις εξής ταινίες:
Γκάνγκστερ, ντετέκτιβ, θύματα μπλέκονται σε ένα ελλειπτικό γαϊτανάκι. Σταδιακά και με αρκετά φλας μπακ αποκαλύπτεται μια ιστορία εγκλήματος και εξιλέωσης που μετά βίας ισορροπεί ανάμεσα στη συγχώρεση και την εκδίκηση. Μια σπουδή πάνω στο «απόλυτο κακό», από τον Ulli Lommel, γνώριμό μας από τις πρώτες ταινίες του Rainer Werner Fassbinder. Άλλωστε το - γυρισμένο στο Τέξας και στην Καλιφόρνια, με τον David Carradine - ABSOLUTE EVIL είναι αφιερωμένο σ’ αυτόν.
Βασισμένο στην αληθινή ιστορία του PEDRO, ενός μετανάστη από την Κούβα στο Μαϊάμι των αρχών της δεκαετίας του ’90, ο πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης Nick Oceano δημιουργεί μια διδακτική ταινία, από αυτές που κάποτε θα (έπρεπε να) αποτελούν τον κορμό της «εκπαιδευτικής τηλεόρασης». Ο Pedro Zamora ήταν ένας από τους χαρισματικούς φορείς του ιού του AIDS που κατάφερε να μιλήσει ανοιχτά για την ομοφυλοφιλία του και να αφυπνίσει αρκετό κόσμο, λαμβάνοντας μέρος στο Real World, ένα ριάλιτι σόου του αμερικανικού MTV. Σε κομβικό σημείο η εύστοχη χρήση του Pictures of You των Cure.
Στην Ινδονησία της δεκαετίας του ’70 μας μεταφέρει το RAINBOW TROOPS που εξυμνεί τις αρετές της μόρφωσης και του Ισλάμ, με έναν αρκετά προπαγανδιστικό τρόπο. Βασισμένο στο βιβλίο του Andrea Hirata και τις αναμνήσεις από την παιδική του ηλικία. Ευχαριστώ, αλλά δεν με αφορά.
Πολύ περίεργος είναι ο συνδυασμός που επιχειρεί ο Ιάπωνας Ryosuke Hashiguchi στο GURURI NO KOTO (αγγλ. Τίτλος ALL AROUND US), όπου οι οικογενειακές καταστάσεις μπλέκονται με τα πορτραίτα που σκιτσάρει στις αίθουσες δικαστηρίων…
Στη Νέα Υόρκη των αρχών της δεκαετίας του ’80 και για τα επόμενα χρόνια, μέχρι τον θάνατό του το 1991, μας μεταφέρει το AN ENGLISHMAN IN NEW YORK, το δεύτερο μέρος της ζωής του Κουέντιν Κρισπ που είχαμε γνωρίσει τηλεοπτικά ως «Γυμνό Δημόσιο Υπάλληλο». Tο φιλμ αυτό, στο οποίο ο πνευματώδης, μποέμ, εξωφρενικά φαντεζί Κρισπ ενσαρκωνόταν μοναδικά από τον John Hurt, στάθηκε αφορμή να γίνει ευρύτερα γνωστός - και αίφνης περιζήτητος - ο πραγματικά ξεχωριστός αυτός άνθρωπος. Η απαράμιλλη ιδιαιτερότητά του στάθηκε ικανή να του δώσει το status του «resident alien» και την πολυπόθητη άδεια παραμονής στο λατρεμένο του Big Apple. Η ιστορία ενέπνευσε τον Sting στο τραγούδι που έδωσε τον τίτλο στο φιλμ.
Για άλλη μια φορά ο John Hurt δίνει ρεσιτάλ καθώς γίνεται ένα με τον ρόλο του σε ένα έργο που έχει αρκετές ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες από την εποχή που η «macho culture» έγινε το ιδανικό της gay κοινωνίας και ρατσιστικά επιχείρησε να περιθωριοποιήσει τη θηλυπρέπεια. Τότε που τα εργατικά κράνη αντικατέστησαν τα μεταξωτά φουλάρια, ενώ το μέικ απ εγκαταλείφθηκε καθώς δεν μπορούσε πλέον να απλωθεί στα μουστάκια.
Το HIGH LIFE είναι μια μαύρη κωμωδία από τον κόσμο των εγκληματιών που αποφυλακίζονται μόνο και μόνο για να διαπράξουν την επόμενη παρανομία τους. Γνωστό το genre, αλλάζουν κάπως οι συνθήκες και οι ατάκες. Προέρχεται από τον Καναδά και την υπογράφει ο Gary Yates.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το LA JOURNEE DE LA JUPE (αγγλ. τίτλος SKIRT DAY), με θέμα παραπλήσιο αυτού που πραγματεύεται το «Ανάμεσα στους Τοίχους». Στη Γαλλία το πρόβλημα με τους μουσουλμάνους μετανάστες επιδεινώνεται, καθώς φαίνεται ολοένα και πιο δύσκολο για άτομα που πιστεύουν στη σαρία ως νομικό πλαίσιο, να πεισθούν για τα πλεονεκτήματα της δημοκρατίας. Μέσα στην τάξη, η καθηγήτρια (Isabelle Adjani) που επιμένει να φοράει φούστα, παρά τους προσβλητικούς χαρακτηρισμούς των μαθητών της, αντικρίζει συμπτωματικά, σε έναν καβγά ανάμεσα στους μαθητές της, ένα όπλο που ανήκει σε κάποιον από τους μαθητές της. Παίρνοντάς το στα χέρια της, τους αναγκάζει, υπό την απειλή του, να συμμετάσχουν στο μάθημά της… Θα ακολουθήσουν πολλές ενδιαφέρουσες εναλλαγές και θα τεθεί ο προβληματισμός πως η προοδευτικότητα εξαρτάται από την εποχή. Όσο σοκαριστική ήταν η θέα μιας γυναίκες με παντελόνι κάποτε, άλλο τόσο είναι οι γυναίκες με φούστα σήμερα. Για σκεφτείτε το!
Ένα road movie στον νορβηγικό βορρά είναι το NORD με τον αυτοπεριεκτικό τίτλο. Ένα παγωμένο Paris Texas, στο οποίο οι μουσικές αναφορές κάντρι είναι παραδόξως, ιδιαίτερα έντονες.
Το 95% είναι καπνιστές. Στην κατανάλωση καπνού συναγωνίζονται μόνο με τους "ούνα φάτσα, ούνα ράτσα" γείτονές τους. Εννοώ ασφαλώς τους Τούρκους, με τους οποίους, περιέργως πώς, δεν θέλουν να συγκρίνονται. Κόμπλεξ; Πού να δείτε και πώς κυκλοφορούν. Θλιβερές ιστορίες, υλικό για πολλές ταινίες...
Από το - παράλληλο του διαγνωνιστικού - τμήμα ΠΑΝΟΡΑΜΑ είδα μέχρι στιγμής τις εξής ταινίες:
Γκάνγκστερ, ντετέκτιβ, θύματα μπλέκονται σε ένα ελλειπτικό γαϊτανάκι. Σταδιακά και με αρκετά φλας μπακ αποκαλύπτεται μια ιστορία εγκλήματος και εξιλέωσης που μετά βίας ισορροπεί ανάμεσα στη συγχώρεση και την εκδίκηση. Μια σπουδή πάνω στο «απόλυτο κακό», από τον Ulli Lommel, γνώριμό μας από τις πρώτες ταινίες του Rainer Werner Fassbinder. Άλλωστε το - γυρισμένο στο Τέξας και στην Καλιφόρνια, με τον David Carradine - ABSOLUTE EVIL είναι αφιερωμένο σ’ αυτόν.
Βασισμένο στην αληθινή ιστορία του PEDRO, ενός μετανάστη από την Κούβα στο Μαϊάμι των αρχών της δεκαετίας του ’90, ο πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης Nick Oceano δημιουργεί μια διδακτική ταινία, από αυτές που κάποτε θα (έπρεπε να) αποτελούν τον κορμό της «εκπαιδευτικής τηλεόρασης». Ο Pedro Zamora ήταν ένας από τους χαρισματικούς φορείς του ιού του AIDS που κατάφερε να μιλήσει ανοιχτά για την ομοφυλοφιλία του και να αφυπνίσει αρκετό κόσμο, λαμβάνοντας μέρος στο Real World, ένα ριάλιτι σόου του αμερικανικού MTV. Σε κομβικό σημείο η εύστοχη χρήση του Pictures of You των Cure.
Στην Ινδονησία της δεκαετίας του ’70 μας μεταφέρει το RAINBOW TROOPS που εξυμνεί τις αρετές της μόρφωσης και του Ισλάμ, με έναν αρκετά προπαγανδιστικό τρόπο. Βασισμένο στο βιβλίο του Andrea Hirata και τις αναμνήσεις από την παιδική του ηλικία. Ευχαριστώ, αλλά δεν με αφορά.
Πολύ περίεργος είναι ο συνδυασμός που επιχειρεί ο Ιάπωνας Ryosuke Hashiguchi στο GURURI NO KOTO (αγγλ. Τίτλος ALL AROUND US), όπου οι οικογενειακές καταστάσεις μπλέκονται με τα πορτραίτα που σκιτσάρει στις αίθουσες δικαστηρίων…
Στη Νέα Υόρκη των αρχών της δεκαετίας του ’80 και για τα επόμενα χρόνια, μέχρι τον θάνατό του το 1991, μας μεταφέρει το AN ENGLISHMAN IN NEW YORK, το δεύτερο μέρος της ζωής του Κουέντιν Κρισπ που είχαμε γνωρίσει τηλεοπτικά ως «Γυμνό Δημόσιο Υπάλληλο». Tο φιλμ αυτό, στο οποίο ο πνευματώδης, μποέμ, εξωφρενικά φαντεζί Κρισπ ενσαρκωνόταν μοναδικά από τον John Hurt, στάθηκε αφορμή να γίνει ευρύτερα γνωστός - και αίφνης περιζήτητος - ο πραγματικά ξεχωριστός αυτός άνθρωπος. Η απαράμιλλη ιδιαιτερότητά του στάθηκε ικανή να του δώσει το status του «resident alien» και την πολυπόθητη άδεια παραμονής στο λατρεμένο του Big Apple. Η ιστορία ενέπνευσε τον Sting στο τραγούδι που έδωσε τον τίτλο στο φιλμ.
Για άλλη μια φορά ο John Hurt δίνει ρεσιτάλ καθώς γίνεται ένα με τον ρόλο του σε ένα έργο που έχει αρκετές ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες από την εποχή που η «macho culture» έγινε το ιδανικό της gay κοινωνίας και ρατσιστικά επιχείρησε να περιθωριοποιήσει τη θηλυπρέπεια. Τότε που τα εργατικά κράνη αντικατέστησαν τα μεταξωτά φουλάρια, ενώ το μέικ απ εγκαταλείφθηκε καθώς δεν μπορούσε πλέον να απλωθεί στα μουστάκια.
Το HIGH LIFE είναι μια μαύρη κωμωδία από τον κόσμο των εγκληματιών που αποφυλακίζονται μόνο και μόνο για να διαπράξουν την επόμενη παρανομία τους. Γνωστό το genre, αλλάζουν κάπως οι συνθήκες και οι ατάκες. Προέρχεται από τον Καναδά και την υπογράφει ο Gary Yates.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το LA JOURNEE DE LA JUPE (αγγλ. τίτλος SKIRT DAY), με θέμα παραπλήσιο αυτού που πραγματεύεται το «Ανάμεσα στους Τοίχους». Στη Γαλλία το πρόβλημα με τους μουσουλμάνους μετανάστες επιδεινώνεται, καθώς φαίνεται ολοένα και πιο δύσκολο για άτομα που πιστεύουν στη σαρία ως νομικό πλαίσιο, να πεισθούν για τα πλεονεκτήματα της δημοκρατίας. Μέσα στην τάξη, η καθηγήτρια (Isabelle Adjani) που επιμένει να φοράει φούστα, παρά τους προσβλητικούς χαρακτηρισμούς των μαθητών της, αντικρίζει συμπτωματικά, σε έναν καβγά ανάμεσα στους μαθητές της, ένα όπλο που ανήκει σε κάποιον από τους μαθητές της. Παίρνοντάς το στα χέρια της, τους αναγκάζει, υπό την απειλή του, να συμμετάσχουν στο μάθημά της… Θα ακολουθήσουν πολλές ενδιαφέρουσες εναλλαγές και θα τεθεί ο προβληματισμός πως η προοδευτικότητα εξαρτάται από την εποχή. Όσο σοκαριστική ήταν η θέα μιας γυναίκες με παντελόνι κάποτε, άλλο τόσο είναι οι γυναίκες με φούστα σήμερα. Για σκεφτείτε το!
Ένα road movie στον νορβηγικό βορρά είναι το NORD με τον αυτοπεριεκτικό τίτλο. Ένα παγωμένο Paris Texas, στο οποίο οι μουσικές αναφορές κάντρι είναι παραδόξως, ιδιαίτερα έντονες.
Wednesday, February 04, 2009
Monday, February 02, 2009
Filmstadt Berlin
Μπροστά από το βιβλιοπωλείο Berlin Story (Unter den Linden 40) ξεκινάει κάθε Σάββατο στις 13:30 ένα βιντεο-λεωφορείο που κατευθύνεται σε χώρους όπου γυρίστηκαν σκηνές από διάσημες ταινίες, συνδυάζοντας την ξενάγηση με την ταυτόχρονη προβολή τους. Το... ταξίδι διαρκεί 2 ώρες και κοστίζει 19,50 € (μειωμένο 15,50 €).
Ένα ειδικό δρομολόγιο θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή, 15 Φεβρουαρίου, με ξεναγό τον κριτικό κινηματογράφου του σταθμού Radio Eins, Knut Elstermann, και θα ξεκινήσει από την Potsdamer Straße 5, στις 14:30.
Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα πρόταση κατά τη διάρκεια της 59ης Berlinale.
Το διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ ξεκινάει στις 5 Φεβρουαρίου με αυτό το φιλμ.
Ένα ειδικό δρομολόγιο θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή, 15 Φεβρουαρίου, με ξεναγό τον κριτικό κινηματογράφου του σταθμού Radio Eins, Knut Elstermann, και θα ξεκινήσει από την Potsdamer Straße 5, στις 14:30.
Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα πρόταση κατά τη διάρκεια της 59ης Berlinale.
Το διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ ξεκινάει στις 5 Φεβρουαρίου με αυτό το φιλμ.
Subscribe to:
Posts (Atom)