Modest Mouse

Στις αρχές Ιουνίου είχε πλακώσει ένα τέτοιο κύμα καύσωνα που το τελευταίο που ήθελε κανείς να κάνει ήταν να κλειστεί εκούσια σε κάποιο ζεστό κλαμπ για να δει μια συναυλία. Έτσι, ε; Κρίμα, γιατί εκείνη την εποχή διάλεξαν να περάσουν πάμπολλα ενδιαφέροντα ονόματα: Wilco, The National, Justin Timberlake, Art Brut, Editors… Βέβαια, όπως έχω ξαναγράψει, πολλά από αυτά θα ξανάρθουν τουλάχιστον άλλη μια φορά ως το τέλος της χρονιάς κι έτσι δεν σε κυριεύει το άγχος να τα προλάβεις όλα μέσα σε μια βδομάδα…

Ωστόσο, όσο πλησίαζε η μέρα που θα έπαιζαν οι Modest Mouse, γινόμουν όλο και πιο ανήσυχος. Μου άρεσε, βλέπετε, τόσο το προηγούμενο άλμπουμ τους όσο και το τρέχον και, όσο να ’ναι, θα ’θελα να δω και τον Johnny Marr επί σκηνής.

Σε κάτι τέτοιες στιγμές αφήνω την τύχη ν’ αποφασίσει και αυτή τη φορά ήταν με το μέρος μου, αφού κέρδισα δύο εισιτήρια στον διαγωνισμό ενός περιοδικού.

Οι Modest Mouse λοιπόν, μόνο … modest δεν είναι! Πρόκειται για ένα πολύ σφιχτοδεμένο, δυναμικό και ιδιαίτερα ρυθμικό σύνολο με δύο ντράμερ, κιθάρες, πλήκτρα, μπάσο που εμπλουτίζει τον ήχο του με ακορντεόν και μπάντζο. Ναι, τραγουδάει και ο Marr! Φανταστείτε μια προλεταριακή εκδοχή των Talking Heads με τα… κυβικά των Pixies και θα έχετε την πλήρη εικόνα. Έγινα μούσκεμα αλλά το φχαριστήθηκα…

Κάθισα για λίγο στον κήπο πίνοντας λίτρα νερού και όταν αποφάσισα να φύγω, είδα ξαφνικά, μπροστά μου, τον Johnny Marr. Ο περισσότερος κόσμος είχε φύγει, τρεις τέσσερις κοπέλες και καναδυό άντρες έσπευσαν για αυτόγραφο… Περίμενα να φύγουν για να του σφίξω το χέρι και να του πω πόσο λατρεύω το “The Queen Is Dead”. Συμφώνησε, ιδιαίτερα προσηνής. Μου είπε πως τώρα είναι διαφορετικός άνθρωπος, προσέχει τη διατροφή του και μοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα στο Portland και το Manchester. Μιλήσαμε για το πώς είναι να μεγαλώνεις (είμαστε σχεδόν συνομήλικοι) και να εξελίσσεσαι…

Α, ναι! Ήταν και η Susan Sarandon εκεί!