Monday, February 12, 2007

57η Berlinale - #5

Βρισκόμαστε ήδη στα μέσα του φεστιβάλ. Κάποιοι έχουν αρχίσει να κουράζονται από το διαρκές στρίμωγμα για να μπούνε στις αίθουσες και αποφάσισαν να το ρίξουν έξω. Άλλοι αντέχουν. Άλλωστε, τα σχόλια για το επίπεδο των ταινιών, μέχρι στιγμής είναι πιο πάνω από απλά θετικά. Χώρια που έχουμε θαμπωθεί και από σταρ! Robert De Niro, Sharon Stone, Clint Eastwood, Cate Blanchett, Judi Dench… Αύριο αναμένεται η Marianne Faithfull και μεθαύριο η Jennifer Lopez, o Antonio Banderas

Μεταξύ σοβαρού και αστείου κάποιος Αμερικανός δημοσιογράφος πρότεινε στους συμπατριώτες του να φοράνε κονκάρδες κατά του Μπους. Διαφορετικά, σ’ αυτό το «πλέον πολιτικό κινηματογραφικό φεστιβάλ», όπως χαρακτηρίζεται η Berlinale, θα υποφέρουν. Τι τραβάνε κι αυτοί οι Αμερικανοί υπήκοοι χρόνια τώρα! Ο φίλος μου ο Loren που ζει εδώ κάπου 45 χρόνια, όντας αντίθετος με την πολιτική της χώρας του σε πολλά σημεία, έχει κουραστεί να δέχεται επιθέσεις και να λογοδοτεί. Ευτυχώς που υπάρχουν εξιλαστήρια θύματα, γιατί δεν θα μου άρεζε καθόλου να με θεωρούν αφελή για τις φραπελιές, γκαφατζή για το ΑΕΠ του Αλογοσκούφη, τραμπούκο για τα καμώματα του Μιχαλολιάκου, για να αναφερθώ μόνο στην επικαιρότητα…

Εκεί που κάποιοι πήγαν να διαμαρτυρηθούν για τις χαμηλές θερμοκρασίες των τελευταίων ημερών, σήμερα έβγαλε μια εκτυφλωτική λιακάδα που έλειωσε και τα τελευταία απομεινάρια του χιονιού.

Για να πω την καθαρή αλήθεια, δεν θυμάμαι να μου έχει μείνει ούτε μία από τις ταινίες του André Téchiné. Το πιθανότερο είναι να φταίω εγώ και όχι ο Γάλλος σκηνοθέτης. Φοβάμαι δε, ότι μάλλον το ίδιο θα μου συμβεί με το LES TEMOINS (ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ) που εξελίσσεται το 1984-85, μόλις που είχε αρχίσει να κάνει την εμφάνισή του το AIDS.
Ο 20χρονος Μανού που έρχεται στο Παρίσι προς αναζήτηση εργασίας, γνωρίζεται με τον γιατρό Αντριάν που τον συστήνει στο φιλικό του ζευγάρι, Σάρα και Μεχντί, συγγραφέα και αστυνομικό αντίστοιχα, που μόλις απέκτησαν το πρώτο τους παιδί. Σε μια από τις εκδρομές τους ο Μεχντί θα σώσει τον Μανού από πνιγμό και αυτό το περιστατικό θα σταθεί αφορμή για το ξεκίνημα της ερωτικής τους ιστορίας. Λίγο αργότερα θα εμφανιστούν και τα πρώτα συμπτώματα της αρρώστιας στον νεαρό…
Η καλύτερη στιγμή της ταινίας για μένα είναι όταν μια πανκ πόρνη χορεύει τραγουδώντας το Marcia Baila (Les Rita Mitsouko) και ίσως είναι και το μόνο αντιπροσωπευτικό δείγμα της εποχής αφού ούτε τα κουρέματα, ούτε τα κοστούμια, αλλά ούτε και τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν σε κάνουν να πιστέψεις ότι βρίσκεσαι πάνω από 20 χρόνια πίσω…



Μη χάσετε με τίποτε το NOTES ON A SCANDAL του Richard Eyre με τη Judi Dench σε έναν εξαιρετικό ρόλο ως λεσβία δασκάλα και την Cate Blanchett ως τη δασκάλα που έχει σχέσεις με έναν ανήλικο μαθητή της. Πολύ περισσότερο από το σεξ, η ταινία είναι μια σπουδή στη μοναξιά και μέχρι που μπορεί να οδηγήσει. Προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού στο διαγωνιστικό τμήμα (παραλογισμός, ε; Και όμως!) γιατί απλούστατα, είναι… «άπαιχτη»! Δεν χρειάζεται να διαβάσετε τίποτε παραπάνω! Σπεύστε μόλις τη δείτε να παίζεται!



Στο ΠΑΝΟΡΑΜΑ προβλήθηκε το INTERVIEW του Steve Buscemi με πρωταγωνιστές τον ίδιο και την Sienna Miller. Βασίζεται στο ομώνυμο φιλμ του Ολλανδού σκηνοθέτη Theo van Gogh που δολοφονήθηκε από έναν ισλαμιστή, πριν από τέσσερα χρόνια. Τότε είχα την ευκαιρία να το δω στο κανάλι 3 Sat και μου είχε αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις. Η ιστορία αναφέρεται σε έναν πολιτικό δημοσιογράφο που ο αρχισυντάκτης του τον υποβιβάζει στέλνοντάς τον να πάρει συνέντευξη από μία στάρλετ. Προσβεβλημένος, πηγαίνει απροετοίμαστος και βρίσκεται προ πολλών εκπλήξεων, αφού το «θύμα» του δεν είναι τόσο εύκολη λεία όσο νόμιζε. Οπωσδήποτε θεατρική, όπως αναμενόταν, η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ κάνει έστω και έτσι πραγματικότητα το όνειρο του Van Gogh, να γυρίσει τουλάχιστον μία ταινία του στην Αμερική, και βλέπεται με ενδιαφέρον. Θα ακολουθήσουν τα remake άλλων δύο έργων του.

4 comments:

igkros said...

Είδα χτες το Notes on a scandal και έχω τρελλαθεί με την ταινία.Πατρικ Μαρμπερ, σουπερ σεναριογράφος και συγγραφέας(Το CLOSER το έχεις δει?) Τέτοιες απίστευτες δυνατές ολοκληρωμένες ερμηνείες που αξίζουν το Όσκαρ (αλλά δεν θα το πάρουν δυστυχώς).Ειδικά η Ντεντς δίνει ρεσιτάλ.Και ο Φιλιπ Γκλας πολύ καλή μουσική στο κλασσικό γνώριμο ύφος του φυσικά.

basik-ly said...

alps, φυσικά και έχω δει το Closer και συμφωνώ απόλυτα με την παρατήρηση για το Όσκαρ. Το φιλμ παραμένει το καλύτερο που είδα στα πλαίσια της φετινής Μπερλινάλε μέχρι στιγμής.

leon, οι Γερμανοί φίλοι σου έχουν (υποθέτω) ένα ατού: δεν ξέρουν ελληνικά! Κάθε Φεβρουάριο βλέπω -και κυρίως ακούω - τις ορδές εκείνων που υποτίθεται πως ασχολούνται με πολιτιστικά θέματα και φρίττω! Η Ελλάδα έχει γίνει Florida (το λέω εδώ και πολλά χρόνια) και θα συνεχίσει κι άλλο προς αυτή την κατεύθυνση αν δεν την προλάβουν άλλοι. Γιατί ούτε αυτό γίνεται με αρπαχτή.
Άκουσες τα περσινά άλμπουμ των Kante (Die Tiere sind unruhig) και των Tomte (Buchstaben über der Stadt);

Αν αποφασίσεις να χάσεις 2 ώρες από τον χρόνο σου για το 300, θα... απολαύσεις πολλά "Λιονάιντας"!

mantz said...

Δεν μπορώ να πω ότι τρελάθηκα με την ταινία αλλά σαφώς μου άρεσε (πολύ καλές οι ερμηνείες). Η μουσική του Glass, από τη μία έφτιαχνε το κλίμα έντασης, από την άλλη ίσως ήταν κάπως υπερβολική σε κάποια σημεία - λίγο αταίριαστη με μια, κοινωνική στο κάτω-κάτω ταινία.

basik-ly said...

mantz, συμφωνώ για τον Glass. Την... παραγέμισε. Έχω την τύχη ή την ατυχία να γνωρίζω κάποια, σχεδόν πανομοιότυπη με τον χαρακτήρα (πλην της λεσβιακής πτυχής) που υποδύεται η Dench. Ίσως (και) γι' αυτό ενθουσιάστηκα τόσο. Της πρότεινα μάλιστα να πάει να την δει και ακόμη δεν έχει επικοινωνήσει μαζί μου. Τι να υποθέσω;

Ακούγεται το Comes A Time του Neil Young.